En Udel ut Hamborg vertellt: vun Gerd Feldhusen
Dat wöör in Cuxhoben, Anfang vun de föfftiger Johrn. De Swatte Weg füng bi den Bohnhof an un güng to den Hoben hen. Düsse Weg wöör eene Eenbohnstroot in Richtung Bohnhof. Mit miene Frünn fohr ick tomeist mol tun Angeln an 'n Hoben. Vun den Bohnhof uut dröffen wi nich dörch den Swatten Weg fohrn, dat wöör jo eene Eenbohnstroot in de annere Richtung. Dorüm mutten wi een Ümweg över de Bohnhofstroot fohrn.
Ick erinner mi an eenen Dag, as miene Frünn all voruut fohrt sünd un ick loter achteran kumm. Nun will ick jo möglich foorts bi miene Frünn sien un fohr vun den Bohnhof uut in den Swatten Weg rin. Un jüst an düssen Dag steiht an dat annere End de Schendarm. Ick heff em to rechte Tiet sehn un dat wöör ook noch an de hunnert Meter voruut. Ick heff ook de Möglichkeit, ümtodreihn un aftohaun. Overs irgendwie kann ick dat nich. Ick weet ook hüüt noch nich, worüm dat so wöör.
Op jeden Fall steeg ick vun mien Fohrrad af un schuuf dormit wieder. De Schendarm holt mi an un schrifft mienen Nomen op. Ick mutt twee Mark betohln. So veel Geld heff ick nich dorbi un krigg een Zettel mit. Düssen Zettel muss ick miene Öllern wiesen un an den nächsten Dag de twee Mark an de Wach in Ritzebüttel afgeven.
Jo, dat wöör mien ersten Kontakt mit de Polizei. Dormols wull ick eegentlich Landvermeter oder Katasterbeamter warrn. Ick harr jümmers Lust, wat optomolen un uuttometen. Un dat Katasteramt harr so een scheunet Büro in dat Ritzebüttler Slott.
Mien Grootvadder wöör to Beginn vun dat twintigste Johrhunndert een Schendarm in Cuxhoben, mit Pickelhaube un so. Mien Vadder wöör för een poor Johrn bi de Hamburger Polizei. 1959 bün ick ook bi de Polizei anfungen, also de drütte Schutzmannsgeneration in unse Familie.
Düsse lütje Geschicht mit den Swatten Weg heff ick nienich vergeten. Wenn ick eenige Johrn loter as Hamburger Schutzmann mol jemand opschreeven harr, de so ne lütje Verfehlung mookt hett un he säh dat in, dat he wat falsch mookt harr, dor heff ick tomeist beide Ogen tokneepen. Ick dacht jümmers an den Swatten Weg in Cuxhoben. Dat Betohlen is doch eegentlich unwichtig. Overs insehn, dat man wat falsch mookt hett, dat is doch veel wichtiger. En Känguru in Bahrenfeld Dat wöör in dat Johr 1980, as düt passeert. Ick kumm tun Loot-Deenst (Spätdienst) an miene Deenststell. De Chef seggt: "Sie verstärken heute die B-Schicht an der Wache 25." Na, denn man los vun de Bodenstedtstroot in Altona no de Silcherstroot in Bahrenfeld. Ick kumm in de Wach rin un de Wachhabende, de ook good Platt schnacken kann, de seggt: "Dat passt good, schnapp di den 25/1 un bring den Chef no dat DESY-Institut. Dor is en Füüer. Hier sünd de Autoslödel. De Chef kummt glieks." Ick spring in dat neege Auto rin, kiek no ünnen... un... wat is denn dat?!! Dor fehlt jo een Pedol?!! Dor sünd blots twee anstatt dree Pedoln! Dunnerslag, dat is jo een vun de neegen Automatik-Autos. Ick weet woll, woans dat funkschoneert, heff overs so een neeget Modell noch nienich sülven fohrt. De Chef kummt, sett sick op den Biefohrersitz un seggt: "Nun man los. Die Sonderrechte sind zugelassen." Ook dat noch! Mit de Bluu-Lantücht un Martinshorn un denn mit de ungewönte Automatik. Man good, dat de Chef nich weet, worop he sick inloten hett. Also, alle Lantüchten inschalten un ... af vun'n Hof... no backbord rin in de Silcherstroot. Dor geiht dat all los! Ick bün dat jümmers noch gewohnt, mit den linken Foot op dat Kupplungspedol to petten. Dat Dübelding vun Pedol is overs bi dütt Automatikauto de Bremse. Un bi de heele Opregung geiht dat jümmers twischen Vullgasgeven un Vullbremsen hen un her. Man good, dat sick de Chef stramm anschnallt hett, sunst weer he bi miene Fohrwies jümmers twischen de Rüchlehne un de Windschutzschief hen un her flogen. Nu musst Du di dat mol vörstellen, mien leeven Leser: Mit de Bluu-Lantücht op dat Dach vun den Pederwogen un luudet Martinshorn fohr ick an de nächste Krüüzung ran. De Ampel is ROT för miene Richtung, overs ick dröff jo trotzdem (...bei Berücksichtigung der besonderen Sorgfaltspflicht...) in de Krüüzung rinfohrn. De annern Autofohrer hol'n tun Glück an. Mien Pederwogen is an't Hoppeln, wiel dat ick mit de Pedolen jümmers noch miene Probleme heff. Dat süht uut, as wenn een Känguru över de Krüüzung hoppelt!!! Froog mi nich, woans ick dat henkreeg, över de Bahrenfelder Chossee un hen no dat Institut DESY to hoppeln. De Chef is 'n beten blass üm de Nääs, un he is woll heel froh, as he bi DESY opletzt uutstiegen kann. He kiekt mi mit een veelsagenden Blick an un wiest mit'n Duumen no den groden Parkplatz hen. Jo, ick heff verstohn! He bruukt gunnix to seggen. De ..veelsagende Blick.. sall heeten: Ick mutt woll dor op den Parkplatz erst mol düchtig öven, vunwegen dat fohrn mit blots twee Pedolen un düsse verdreihte Automatik. Op den groden Parkplatz dreih ick miene Övungsrunden. Dor fallt mi in, wat mi de Kolleg Hartmuth mol seggt harr: "Wenn du es noch nicht gewohnt bist, ein Automatikfahrzeug zu fahren, dann klemme die erste Zeit deinen linken Fuß unter den Sitz. Den brauchst du nicht. Wenn du dich daran gewöhnt hast, dann kannst du den Fuß wieder locker nach vorn nehmen, ohne dabei unbeabsichtigt auf das falsche Pedal zu treten." Dat mook ik denn ook. Un stell Di vör, mien leeven Leser,
dat hett funkschoneert! De Chef hett Moot genoog, sick vun sienen Känguru-Fohrer wedder an de Wach in de Silcherstroot torüch fohrn to loten. |
|
Biller duhn: Eugen Felle/wikimedia commons Bild Raffinerie: Gerd Zinke/Wikimedia commonx 23.12.2012 |