Dat gifft allerlei Düdungen, worüm wi Minschen dei Påschen- orrer Ostereier bunt farwen. Klor is, dat dat Ei immer all dat Teiken för Fruchtborkeit, nieget Läben un Weddergeburt wier. So hemm' all dei ollen Ägypter dat Ei as den Anfang von uns Welt verihrt. In't antike Athen un Rom würn in't Vörjohr an den iersten Dach in't Vörjohr, dei nich länger as dei Nacht wier, anmålt Eier verschenkt un dei Hüser dormit anputzt. Dat is natürlich dei Dach von dei Äquinoktien, dei "Dach- un Nachtglieke". Ok geef dat Eier as Graffbilach, dormit dei Doden denn lichter inne anner Welt upfohren künnen.

In't Middelöller keem denn dat Fasten in Mod; dei kathol'sche Kark bröcht dat up vier Fastentieden in't Johr: Mit sœben Wäken Fasten von Aschermiddwoch bet Stillen Fridach güng't los, denn keem dat Apostelfasten von'n Mondach nå Allerhilligen bet taun Festdach för dei Apostel Petrus un Paulus an'n 29. Juni, von'n 1. bet 15. Austmånd gifft dat 'n drüdde Fastentiet in't Johr. Sei gellt Gottmudder Mariä, dei an'n Dach von Mariä Upnåhm in Häben ennt. Un dei vierte Fastentiet wier dat Adventsfasten von 1. Advent bet Hillig Åbend. Dei Globen höll den Minschen an, von Fleisch un Eier inne Fastentiet aftauseihn, hei hett œwer denn dat Ei as Teiken vonne Weddergeburt in 'n Farf von Jesus sien Blaut rod anmålt.

Œwer dei Häuhner måkten nich mit, denn 'n Fastentiet för Häuhner geef dat nich, sei wiern dörch dei Mauser, sei harrn dat niege Fedderkleid för't Glucken anlecht, doch dei Minsch leet dei Eier nich in't Nest, man wull nå vierdig Dåch fasten mål wedder düchtig Eier äten — un so würn dei Eier sammelt un inne Stille Wäk würn an'n  Paaschensünndach dei „Eier ut'e Karwäk“ hillig språken un äbenso as hillig Eier verschenkt, orrer sei keemen taun Lüttmeddach up'n Disch.

Œwer dat is noch nich allens. Denn dor wiern nich blot dei Eier ut'e Stille Wäk, sonnern dat harrn sik noch väl mihr Eier ansammelt. Dor dat dunnemals noch kein Kœhlschapp geff, so ward dat bericht't, würn dei ölleren Eier rod infarwt, üm sei vonne frischen Eier uteinanner tau hollen, orrer sei würn kåkt, so as hüt dei Picknickeier bi'n Diskaunter, denn kåkte Eier hollen sik bet tau twei Wäken, wenn dei Schell bi't Kåken keinen Riss krägen harr. — Tau disse Tiet in't Middelöller würn mit Eier ok dei tau Påschen fällige Pachttins begläken, denn Buern, dei ehr Land vonne Herrschaft pacht harrn, künnen dei Hüer mit „Tinseier“ afgellen. Solang as dat tau Påschen hillig språken rode Eier geef, güll ok dei Lüdschnack: „So as dei Vågel ut't Ei is kråpen, hett Jesus ok sien Graff upbråken.“

Ierst vör gaut hunnert Johr keem dei Bruk up, dat dei Adebor, Voss orrer Urhåhn orrer ok dat Christkind farwte Påscheier för dei Kinner in Påschennester verstäken däd un dei Kinner dei denn säuken mössten. Ut dei Heidelbarger Eck gifft dat Berichten ut dat Johr 1682, dat dor all dei Påscheneier von'n Håsen verstäkt würn. Œwer ierst af't 19. Johrhunnert keem dei Hås mit Schokoeier alleinig so richtig in't Geschäft. Hüt hett sik dei Hannel  up dei Festdåch in't Johr instellt, af den Austmånd gifft dat Wihnachtskauken as  „Harstgebäck“ un dat ganze Johr œwer liggen farwte Ostereier as Picknickeier inne Burten. Dei lütten Ostergåwen warden ümmer grötter — doch dat Schriewen von Osterkoorden ward ümmer weniger in uns digitale Welt.