Vun dat Klås nå School henkeem, verbröch he sien Ferien, mit Utnåhm vun de Wiehnachtsferien, bi sien Grootmodder un Tant' in Grummark, een Fiefuntwintig-Seelen-Dörp, veerunhalf Kilometers in't Noorden vun "Kappeln an de Slie". Man stell sik vör, meisto all de Schoolferien un dat bedüüd't, dat sik sien schöönst Kinnertiet bi sien Oma afspeelt hett ...

Sien eerste Truur

Vertelln vun Klaus-Dieter Tüxen

Kann ween, de een oder anner is de Menen, dat em de Tiet in dütt verslåpen Dörp männichmål langwielig worrn is, dee åvers hett sik dormit ornlich in de Fingers sneden. To'n een'n kunn Klås sik wunnerbor alleen beschäftigen un to'n annern geev dat för em bannig veel Afwesseln.

Wenn he nich mit de Kinner ut'n Omkrink as Ursel, Erich, Hilde unsowieder, spelen dä, so weer he meisto to'n Footballspelen mit de Kappler Jungs op den Schoolhoff bi de School an de Watermöhlenstrååt, jüst dor, wo nu dat niege Rååthuus steiht. Dee Strååt worr ok Preeterbarg nömt, weil dat dor dat Pasterååt blangenbi stünn.

Låter worrn de Koppeln an de Nordstrååt, güntöver vun Freudenlund mit dat "Wåtermöhlenholt", to Bolzplätz' herricht't, op dee de Kappler Jungs, as "Helle", "Gille" & Co. un Klås ut Eckernför den utwieken kunnen. Vör düsse Tiet worrn hier Rietturniere un Kinnergillen afwickelt, bi dee Klås sien eersten Gewinnen, sünnerlich Söötigkeiten, mit Ringsteken, Dosensmieten, Staffellööp unsowieder inheimst hett; dor lehr he ok to'n Bispill dat niege Lakritz-Meterband kennen.

An de Rand vun't "Wåtermöhlenholt" legen twee Tennisplätz' neven'nanner, wor he sik jeden Sommer so männicheen Föfftigpeenstück as Balljung verdeent hett. Åvers ok dat Stromern dörch't Holt, to Foot oder op sien ool Fohrrad bröch bannig veel Spååß. Ji köönt all seh'n, dat geev 'n Barg, woran sik 'n Jung in sien Öller freu'n kunn.

Geev ok veel Dååg, an dee Klås de veerunhalf Kilometers nå de Nestlé, een Melkfabrik direktemang an de Slie, an 'n Håven leep, üm sien Tant' vun de Arbeit aftohålen. Denn stünn he so an't Door un tööv, un jede Tweete, dee nå Fieråvend vörbi keem, harr 'n lütt Woort för em över.

Man wat he jåhrelang nich verståhn hett, weer de Snack vun sien Tant' Greet, wenn se fråågt worr, wat Klås een vun ehr Swester weer un see antwoort mit: "Ja'a'a, — de Öllst!"
Klås froog sik jümmers wedder, wat lüggt mien Tant de Minschen jümmersto an, wo he doch noch söss öllere Geswister harr? Op sien Frååg, worüm se vertellt, dat he de Öllst is, kreeg he jümmers to hören: "Dat versteihst du doch noch nich!"

Veel, veel låter worr he dat wies, wat dat mit den Tüünkrååm op sik harr. De eerste Fru vun sien'n Vadder storv bannig fröh un leet Mann mit söss Kinner torüch. Sien Modder weer sodennig de twete Fru un bröch em, Klås, as eerste vun veer Gören op de Welt.
Sien Oma hett Dorothea heten, weer 'n Billerbookgrootmodder, man lütt vun Statuur, åvers mit 'n groten Charakter. Mit ehr hartliche Fründlichkeit weer se allerwegens beleevt, as keen anner un jeedereen nenn se blots "Tann' Dora".

Jümmersto lachen un tovörkåmen, wenngliek se över vele Johrn ünner Koppwehdååg to lieden harr, dorgegen "Em-Eukal" to'n Lutschen innähm, mit "Po-Ho-Öl" de Steern inreev un 'n flache Wullmütz, mehr so'n Kapp, op den Kopp, to'n Warmholen, drågen dä.

So lang, as Klås se kennen dä, droog Oma düüsteret Truertüüch, nådat ehr Vadder, ehr Mann un ehr Söhn Willÿ in de Kriege bleven sünd. To dat düüstere Tüüch harr se jede Dag ok 'n düüstere Strickkapp op'n Kopp, blots Sünn- un Fierdåågs, dor weer dat een helle Mütz.

Dat geev egentlich blots een'n Vörgang, bi dee sien Oma över all de Måten füünsch warrn kunn, nämlich, wenn se knipst warrn schull! Weer nich mööglich un, wenn sien Oma ok blots 'n Knipskassen ahnen dä, weer se all spoorlos verswunnen. Man Klås åvers wull partout een Bild vun ehr, schull dat gellen, wat 't wull.

Nu keem em de Tofall to Hölp. Hee weer in de Twischentiet mit sien Ingrid verheiråådt un de beiden harrn mit seehrs Söhn Martin Omas eerstet Enkelkind. Een's Dåågs weern Klås un Fru mål wedder bi "Oma Grummark" op Besöök, mit Martin, dee jüst 'n Veerteljohr oolt weer.

Tögerig un hiddelig froog se, wat se nich mål den Jung op 'n Arm nehmen dörv! As ut een Mund keem vun Ingrid un Klås: "Wiss, na kloor, wenn du di mit em fotografeeren lettst." Schient's weer sien Oma nu all'ns recht. Se nähm dat Baby op'n Arm un mit Trånen vör Freud un Glück in de Ogen weer ehr dat Knipsen miteens puttegåål.

Meist op denn Dag, een Johr låter, storv Oma, kort bevör se sövenunachtig worr, an 'n tweten Mai negenteihnhunnertsövenunsösstig — un de Truer in Klås seet bannig deep. Dat weer dat eerste Mål, dat hee mit so een Geföhl konfronteert worrn weer, un dor keem he lang, lang nich mit kloor, dee Stickel dreep meern in't Hart.

De Gräffniszeremonie weer in de Kapell an de Smeedstrååt in Kappeln un to liggen keem Oma an't Enn vun den Karkhoff, in de Neegde vun de Flensborger Strååt. Weer 'n lange Truerweg vun de Kapell dwarrs över den Freedhoff nå de Graffstell, un sien Hart weer swoor as nümmernich. Geiht em hüüt noch so, jümmers, wenn hee an ehr denken deit.

Op düssen langen Weg nå't Graff hen fullen em all twee, dree Gestalten op, dee 't an'n nödigen Eernst fehlen leten, un hee hett sik vöreerst noch so dacht, wenn dee all nich truern köönt, so schullen se tominnst dat Muul holen. All vöran Grootmuul Siegfried, dee sien Omas Brodersöhn weer, åvers dat schull noch åsiger kåmen.

De Truersellschop heel sik to'n Kaffee in de Wåhnköök in Grummark op, dornå geev dat Kööm un Beer un dat duer nich lang, dor weern de Vörnennten kandidel as bi 'n Hochtiet. Vörut Siegfried, vun den Klås ok eerstmåls den Utdruck "Fell versupen" to hören kreeg! He reet een Dööntje na 'n annern, harr 'n Barg Spååß doran un weer nich to hool'n.

Klås harr nu, reinrut seggt, den depen Wunsch, em an'n leevsten dat groot Muul to poleern, wenngliek sowat nich sien Åårt weer. Hee worr nich blots füünsch, sonnern sien Gloven an de Minschen worr restlos ramponeert, hee wünsch to'n eerstenmål ut depe Harten, dat een Minsch as düsse Siegfried opstunns 'n Slag kreeg. Mit den Schietkerl wull he nix to doon hebben, verleet mit sien Ingrid den Ruum un se güngen denn, bit dat se wedder nå Eckernför torüch müssten, vör't Huus in't Dörp spazeren.

Meisto jedet Johr hett Klås sien Modder, dee Omas Dochter weer, in't Auto mitnåhmen un denn sünd se to Oma's Geboorts- un Dootsdååg, männichmål ok Dodensünndag, nå Kappeln an 't Graff fohrt. Noch hüüt, nådat dat Graff all lang oplööst is un ok sien Modder nich mehr leven deit, pilgert se jümmers mål wedder dorhen, un ok nå dat lütte Dörp Grummark, wat ja mehr as blots de twete Heimat vun de Jung weer.

Nümmernich warrt Klås vergeten, wat hee Goot's an sien lütt Oma mit dat grote Hart hatt harr!