Duersamkeit

vun Meike Balzer-Fraun

"Mein Mann hat einen großen Korb Kirschen für Marmelade vom Markt mitgebracht. Wir haben aber gar nichts zum Kirschenentkernen. Weißt du, wo ich so etwas schnell bekomme?" Mien Fründin is heel hibbelig.

Wiet achtern in en Kökenschuuflaad finn ik mien olen "Kernex". 5,40 DM steiht op de lütt Schachtel. As wi noch en Karsbeerboom in'n Goorn harrn, heff ik den köfft.
Düssen "arbeitssparenden und fingerschonenden Kirschen-Entkerner" haalt mien Fründin sik af. De Lehngeböhr is en snutenlecker Glas Karsbeermarmelaad.

Bi de Sökeree na dat Warktüüch keem mi wedder Oma ehr Köök in'n Sinn:
Wenn Opa mit'n Ammer full Karsberen ut'n Goorn keem, denn trocken Ooroma un Oma een vun ehr Hoornadeln ut'n Dutt, un — so gau kunnst gor nich kieken — pulen se dormit de Karns ut de Karsberen.

En Quirl weer al Luxus. Mit'n Gavel muttst noch fixer slaan!

Seker weer annertiets nich allens beter, man düt un dat weer eenfacher, tominnst geev dat weniger Kraam in'e Köök, keen Plastikschiet un keen Stroomfreters nich.
För Eisnee to'n Bispeel bruukt man keen Mixer. Eiwitt in'n depen Töller, en Gavel un'n beten Wuppdi in't Wrist, dat langt al.
Den Papeerfilter för Koffie geev dat bi Oma blots för Besöök. Anners ‚dörv' de Koffie ‚sik setten', de Tee ‚mutt trecken'. (Oolt Radel för uns Kinner: "Wokeen geiht dat beter? Koffie oder Tee?")

Oma harr ok woll en Waag, man meisttiets deen dat ok en Tass, Tee- oder Eetlepel.
De Melkpött faten een oder en halven Liter, ok Weckglöös, Kruken un Toonpött harrn jedeen en faste Grött. Un so geev dat mit veel Kenntnis, Geföhl un Ogenmaat jümmers de richtigen Mengen.

Mit de Kökenwaag streng na Rezept kaken maakt de Kreativität twei!

Waterketel, Pött, Pannen, en poor Kummen, Sleef, Dwarl un Opfülllepel, Sneebessen, Stamper un Klütensleef — veel mehr geev dat nich in de Köök. Un natürlich de Kaffemöhl. De hung an de Wand blangen dat Kökenschapp.
De Fleeschwulf warrt för Labskaus, Knipp un Sprüttbackwark an'n Kökendisch schraven, de Mannelmöhl för Nööt un Manneln, Wuddelsalat un Paneermehl vun opdröögt Wittbroot un ole Rundstücken. En grot Mess un en fast holten Brett to'n Snieden un Hacken vun Fleesch, Grööntüüch un Krüder, en lütt Mess, Appeln un Kantüffeln to schellen.

Omas Koffimöhl — ut de lütte Schuuvlaad nerrn keem en wunnerbare Duft na frischen Koffie!

Bet so wiet maak ik dat ok meist noch so as mien Oma. Man dat Broot vör de Bost un mit en langet Saagmess akkerate Schieven snieden, dat heff ik mi nie nich truut. Dor nehm ik beter dat Mess un dat holten Brett.
Un wieldat ik keen Dutt nich heff, warr ik denn woll ok noch mal mien "Kernex" rutkramen.

Nu, wo wi all Stroom sporen mööt, denkt ja villicht ok jichtensween anners mal an sien Oma torüch, un wo nahöllern de huusholen dee.
Bruukt wi denn würklich en elektrischen Apener, wenn wi an uns Dosenfoder wüllt? Vun de Stroom freten Koffimaschien un den düren, minnerwertigen Fertigkoffie in de dull ümweltschädlichen Alukapseln mal ganz stilltoswiegen ...