Bild: Cornerstone/Pixelio.de

En Angeliter vertellt:
Drakenstiegen

vun Helmut Marxen

Wenn to dat Enn vun unse Sommertiet un to Harvst hen de Koornfeller rönscht sind, denn is Drakentiet. Tominnst weer dat in mien Kinnerjohrn so. Hüüt sühst jo Drakens meisttiets an Stränn vun Nord- un Oostsee, aver nich mehr so öft op Stoppelfeller. Wenn de Buurn mit grote Meihdöschers allns schier hem, denn geiht dat glieks wiederlang mit Feldarbeit. Twischendörch kümmt denn villicht noch Gülle op dat Land, denn bruks mit Drakens nich mehr to kaam. Wi fulln fröher höchstens mal trüchwarts över Mistdutten, wenn de noch nich utkleit weern un wi mit unse Drakens leepen. Hüüt kannst jo vör Güllegestank mitünner nich mehr in dien eegen veer Wänne hachten, wenn de Gegend verpest is un de Wind opsteiht.

Wat weer't doch för uns Kinner fröher schön, wenn wi mit unse Drakens afsteed trucken. Dicht bi mien Öllernhuus weer so'n grote Koppel, de höörte en Buur wieder af in't Dörp. He harr dat nich so ielig bi de Ploogtiet. So weer denn för uns un unse Drakens wat länger veel Platz.

Bild: Cornerstone/Pixelio.de

Vörher in unse Schoolferien wurrn Drakens makt. Hüüt kannst jo de schönsten Dinger fardig koopen. Je mehr Taschengeld de Kinner riskeern oder bi Oma un Opa so'n lütte Geldsprütt kriegen, je grötter un bunter kann denn ok so'n Draken utfalln. Wi müssen uns fröher eerst Liestenreste bi de Discher fechten. Denn wurr dat beste Stück afbrukte Packpoppier utsammelt, dorto bi Mudder ok glieks en Kluun Tüterband afhannelt, denn noch'n örnliche Enn Wustband för de Drakensteert — los gung dat. De Liesten för so'n Veereck-Draken weern jo fix torechtmakt: eenmal över Krüüz, lütte Nagel dörch un fardig. Nu keem denn Band rundüm bi alle veer Ecken, aver denn luur noch en harte Stück Arbeit. Dat dore Gestell müsse akraat utbalanzeert warrn, durf nich na en Siet scheef hangen. Denn wurr nu dat Packpoppier tosneden, an de Ränner ümklappt un rundüm dat Spannband inbackst. Dorto harrn wi mitünner blots Tapetenkliester anröhrt, wenn unse Spoorbüss nich mehr recht wat för köffte Kleefkraam hergeven wull. Dat hölle ok, müsse aver wat länger drögen un durf achteran butenvör nich natt warrn.

To marsen harrn wi denn ok noch mit de Drakensteert. Eerst wurrn vullklierte Schoolheften ut de Ranzel utsorteert, denn snippelten wi ut enkelte Sieden lange Striepen. De wurrn na links un na rechts tohoopleggt un denn in dat Wustband inknüttet. En lange Steert müsse dat warrn, denn anners kunn de Draken naasten dat Liekgewicht nich torecht kriegen, wenn de hooch opstiegen dee.

Nu denn aver man loos! Wat'n Spaaß, wenn dat Ding Marke Egenbu foorts funkschoneern wull, bi de eerste Wind aftruck un denn sogor binah ohne Wackelie baven an'n Heven stunn. Breefpost hem wi na unse Drakens schickt, dat weern lütte Zeddels, de bi dat Drakenband inhaakt wurrn un denn mit de Wind na baven surrten. De Snoor an't Ohr hooln un man kreeg mit, wenn de Breef as Luftpost bi unse Draken anlangt weer.

All dat gung mi dörch de Kopp, as ik annerletzt en lütte Jung mit sien Vadder an de Oostseestrand hier bi uns in Angeln mit wunnerschöne Drakens seeg. Twee bunte Dinger mit faste Plastikflünken, lange Flattersteerten ut bunte Plastikbänner un bannig lange Perlonband op so'n snaaksche Rull. Vadder un Sohnemann stüürten de Drakens sogor vun nerrn, de Dinger makten een Schleuf na de anner an de blaue Heven. Weer dat en Staat, wenn de bunte Fladdersteerten dulle Kurven dreihn deen! Wenn ik fröher as Jung doch ok so'n Draken hatt harr. Hüüt weer dat doch allns ganz anners, dachte ik so bi mi.

As Vadder un Söhn mi denn aver wies wurrn un noch mehr Kunststücken riskeerten, dor versneerten sik de beide Drakens. Allns keem gresig in Tüder, un denn platschen de staatschen Dinger rünner in de Strandsand. Vadder un Söhn seeten nu in de Kneen un versöchen, dat dore Sneerkraam sorteert to kriegen. Aver dor weer nix to redden an, se pulten dor noch wat länger an herüm, aver dat hulp nix mehr. Bi de Enn schimpe de Vadder op sien Söhn, he harr sik bi de Kunstflegerie to tüffelig anstellt. Nu fung de Jung mächtig an to snuckern un to fliepen, dicke Tranen kullern em langs de Backen.

Is doch allns noch jüst so as fröher, gung mi dat nu dörch de Kopp.