De Bull reet ut vun Günter Weber "De Bull reet ut." Dat heff ik de Daag in't Blatt läst. Ik kann dat gaut verstahn. Friewillig weer ik dor nich hen gahn, wo hei hen bröcht worren is. Gaut un schöön. So niech weer dat aver nich för mi. Ik heff dat all seihn, as bi unsen Grootvader op den Hoff de Bull sik losräten hett. Losräten vun den Ring, de ehm dörch de Nääs togen weer. Op den Hoff stünn de Döschkasten. De Lüüd weern ant Hawerdöschen. De Schweizer Karl Werner hett jümmer op den Bull reden, as de Käuh den tüschen de Hawerstoppeln seiten Klee fräten.
Karl Werner hett den Twintig-Zentner-Koloss an'e groot Pump fastbunnen. Dor hett hei sik losräten. Dat Blaut leep ehm ut de Nääs.
Hei störmte op de Lüüd bi den Döschkasten loos. Ik sülben heff baven op den Döschkasten stahn un heff de Hawergarben opsneden, de denn in den Döschkasten keemen. Den Hoff weer as leddig fäägt. Man bloot Opas Terrier Udi beet den Bulln in'e Achterbeen un ok in'e Näas. Dat maakte dat grode Deert noch willer. Karl Werner wull op den willen Bull rüstig inspreken. Ja vun wegen! Den Bull mit de bläuten Nääs op Karl Werner loos. Karl leep üm sien Leven in'e Schüün. Döör tau. Den Bull mit den dicken Kopp gegen de Döör. Dat krachte man bloots so. Nee, in'e Schüün is hei nich kamen. Werner keem achtern rut un trüüch op den grooten Hoff.
Ik weet dat bit hüüt nich, wokeen de Tschakos raupen hett. Sei wiern door. Söss Vopos mit Karabiner op den Mannschaftstransportwagen. Uns Deerendoktor weer ok op den Hoff in den Swienstall. Hei hett
den Bullen nahsten ünnersöcht. Karl Werner hett dat groode
Deert mit de Flasch uptrocken, aftrocken un uteneenn sneden. Vun
dat Fleesch hett de Schlachter Fanter den gröttsten Deil kregen.
Den annern Sündag weer Erntefest op den Hoff vun Gumprecht.
Dat geev as jümmer Arvtensupp. Man dit Johr heff ik seker fief
Wörstchen bi de Arvten eten. Ik denk, dat weer allens vun den
losreten Bull.
De Bull, wenn he ok en Ring dör de Nääs harr, harr doch sien Bullenleven up den Hoff mang uns Minschen leevt, sommers up de Weid stahn un orrig Kalver tüücht. En Slachtbull hüüt warrt hööchstens twee Johr oolt, tomehrst bloots eenenhalf Johr. He dörf as Kalf nich bi de Mudder blieven, warrt ehr glieks na de Geboort wegnahmen; wat för'n Lieden för Mudder un Kind! Dat Kalf kümmt in'n Stall un siendaag nich wedder dor rut bloots na de Slachtfabrik. Welkeen will dor nich utrieten? Tüücht warrn de jungen Kalver sowiso nich mehr up natüürliche Wies. Bloots mit infraren Sperma. Keen Kauh kriggt hüüt noch so'n staatschen Bull to sehn as den up unsen Grootvadder sien Hoff. Se warrt künstlich besamt. Keen Sex, nienich. Allens Jungfruungeburten, de Kalver vun hüüt! Wokeen weet, villicht kamen se bald ganz ut de Retorte. Denn eet ik aver keen Wörstchen mehr dorvun. 10.5.2015 |