Kuß —

Dat Lieblingsgebäck in uns' Familie sünd Baisers.
Mien Grootmudder hett de jümmers backt, to jedeen Wiehnachtsfest. Se sülvst much de gar nich so geern, de weern ehr to sööt. Man se hett de verschenkt: an de groot Familie, an ehre Frünnen, Bekannte un Navers. Se back de ok för den Kirchenbasar — an'n End harr se denn so an 2500 Stück trecht, to elkeen Wiehnachtsfest.
Un wenn wi an'n 4. Advent tosamenseten un al so'n beten probeern, denn vertell Grootmudder jümmer wedder desülvige Geschicht, woans se an dat Rezept kamen is:

Dor weer ik negen Johr olt, ik leeg in mien Bett un kunn nich inslapen.
Dat weer kort vör Wiehnachten un ik wüß nich, wat ik mien Öllern schenken kunn. So leeg ik dor un simuleer un simuleer. Man denn weer ik wohl doch inslapen, un ik harr enen Droom:
Ik seet ganz alleen in de groot Wahnstuuv up de Avenbank bi den warmen Kachelaven. Ik harr en groot Stück Papier up miene Kneen un kau up mienen Bliesticken. Ik schull wat upschrieven, man ik wüß nich mehr, wat dat weer.

Dor höör ik so liesen wat an't Fenster kloppen.
Ik suus hen, pust en Lock in de veriest Schiev, keek rut un sehg dor so'n lütten Engel. De ween:
"Bitte, laat mi rin, mi is so kolt."

Ik möök dat Fenster gau wiet up un leet den lütten Engel rin
"Dank di ok! Velen Dank. — Weeßt du, ik heff mi verflagen, ik wüß den Weg nich mehr. Un nu sünd miene Hannen un Fööt so kolt as Ies un miene Flünken kann ik gor nich mehr bewegen."
"Kumm, sett di up de Bank vör den Aven. Ik haal di hitte Melk mit Honnig."
Mit jedeen Sluck föhl sik de lütt Engel beter. He keek sik üm.
"Wat schriffst du denn dor? Dienen Wunschzettel?"
Richtig, nu wüß ik dat wedder, ik wull upschrieven, wat de Wiehnachtsmann mi villicht bringen schull.
"Sühst woll," lacht de lütt Engel, "nu man gau an de Arbeit! Mi is nu nich mehr kolt, ik fleeg nu wieder, man... wieldat du so nett to mi wesen büst, will ik di en Rezept ut de himmlische Backstuuv verraden:

• 4 Eikloor, 400 Gramm Zucker, 2 Teelöpel Obstessig allens tosamen stief slaan,
• groff hackt Mandeln ünnermischen,
• mit enen Teelöpel up Oblaten verdelen,
• ½ Stünn bi 150° backen un in den Herd afköhlen laten,
• in ene smucke Dose doon —

  Denn hest du Wiehnachtsgeschenk för diene Öllern."
  De lütt Engel hett mi noch enen Söten geven un weg weer he.

  Un denn waak ik up un mark, dat ik allens blots dröömt harr. Man dat Rezept, dat wüß ik noch. Ik heff dat glieks den annem Dag backt.
  Mien Öllern hebbt sik bannig freut un mi fraagt, wo disse Dinger denn nu heten.
  "Küsse", heff ik seggt, denn ik dach an den Söten, den mi de Engel geven harr, as he wegflagen weer.
  "Oh, nee — dat höört sik nich goot an, wi seggt dor ‚Baiser' to. Dat is franzöösch un bedüüdt ok Kuß!"

Un bi dissen Namen is dat bleven.
Vun de Tiet an back mien Grootmudder elkeen Johr Baisers — vele Küsse — un vertell uns jümmers wedder de Geschicht dorto.