Horst Wernecke vertellt:

Anekdoten
ut Noorddüütschland un de Welt:
Vun Sylt

De Baas vun de Post

Dat Denkmool. Foto Magnus Manske/Wikimedia commons

In de Gröönanlagen vor dat Kurhuus vun Westerland up Sylt steiht en Marmor-Denkmool. Up den hoogen Sockel kaan een de Halfbüst vun'n olen Mann mit'n Spitzboort sehn. Dorünner steiht: Heinrich von Stephan.

Heinrich von Stephan weer de eerste Baas vun de Norddüütsche Bundspost un bito twüschen 1874 und 1897 een vun de besten Sommergäst up de langtrocken Insel. Em geföll nicht blots de frische Seeluft, man ok de inheimischen Lüüd, de ja sien pommerschet Platt verstahn kunnen. Oftins hett he an dat Nordenn vun de Insel in List wahnt.

As he eenmool in't Listland to Foot an de Wanderdünen vörbikeem, begegent em en Postkutsch. De Peer harrn dat swoor, müssen's doch den Wagen dörch den weeken Dünensand trecken. En richtigen Weg geev dat ja noch nicht. Allewiel bleven de Peer stahn. De Kierl up den Kutschbock weer bi de Hitt ünner sien Uniform-Mütz inslapen. Allewiel füll em de Kopp up de Bost.
"He, Kutscher!", reep von Stephan em an. "Jung, Du slöppst ja!"
"Wat geiht di dat an?", fohr de hooch. "Du büst doch nich mien Baas!"
"Bün ik wull", anter de Spazeergänger basch, "orrer kennt se den Generalpostmester vun'n Düütschen Bund nicht?"
De Kutscher is ja as so'n ansteken Deert vun den Bück daalsprungen und hett en deepen Deener maakt. "Denn sünd Se ja de Baas vun mien Baas in dat nie Postamt! Se warrt mi doch wull nicht glieks ruutsmieten?"
"Nee", hett von Stephan antert, "so wiet geiht mien Macht nu ok nicht. Und hier hebbt Se fief Mark. Kööpt Se sik dorvun en ornliche Ledderpietsch un knallt dormit an düsse Steed en beten in de Luft rüm, denn geiht dat hier wiss ok en beten flotter voran!"

Abessinien

Foto Alexander Bock/wikimedia commons

Keen up de Ferieninsel Sylt kennt nicht de Buhne 16? Wull jeedeneen, tominnst de, de sik so bi 1960/70 rüm an dat Rode Kliff bi Kampen de Sünn up den Buuk schienen leten. Buhne 16, dat weer in de Tiet vun dat so nöömte Wirtschaftswunner de Inbegriff vun översprudelnde Lust und Frieheit. Meisttiets kunn een dor de Rieken und de Schöönen bi't Baden, Rümpusseern odder ok bi "sportliche Betätigung" andrepen, nakert türlich, splitterfasernakert. De Krupp-Industrielle Bertold Beitz weer dor, Gunter Sachs vun Opel, de naher de franzöössche Schauspelerin Brigitte Bardot för 'n poor Maande heirod hett, af und an ok Axel Springer, de groote Zeitungsminsch, un nicht to vergeten Arndt von Bohlen un Halbach mit sien Frünnen un ok de namalige Regierungsspreker Peter Böhnisch.

"Abessinien" hebbt de Inheimischen düssen Striepen Strand an dat Kliffenn nöömt, un dat keem so: In de Nacht vun 19. up den 20. Oktober 1935 harrn de Sylter en regelrechten Orkan, un dorbi is dat franzöössche Küstenschipp "Adrar" nachts Klock twee an de Buhn up Grund lopen. Wieldat de Käppen keen vun sien Lüüd ok na Weeken noch nich vun Bord leet, hebbt de Küstenlüüd meent, dat dor wull en Heemnis mit verbunnen weer, tomool de düütsche Panzerkrüüzer "Admiral Scheer" glieks dorvör up Reede gungen weer. "Wat dor wull binnen is?" hebbt se sik fraagt. Un recht bald heit dat: De hett Kanoon för den Negus vun Abessinien an Bord!

"Admiral Scheer", Bild Bundsarchiv

As de nächste Sommer keem, leeg dat Schipp jümmers noch up'n Strand. De armen Matrosen dörfen jümmers noch nicht vun Bord un keken vull Lengen över de Reling up de Nackedei-Deerns un Nackedei-Jungs, de up den Strand legen, dor spelen un pusseeren. Jeedeen vun de Sommergäst, de dorhin güng und sik dat all ankieken wull, sää: Voila, ik gah na Abessinien!

Eerst an 17. August is dat Schipp mit de Hölp vun Seeschlepper friekamen.
Laterhen hett sik ruutstellt, dat dat Schipp gor nix mit Abessinien to doon harr. Dat schull Porzellan und Stückgoot na Afrika bringen. Man dat Beteken "Abessinien" för dat Nacktparadies, dat hett sik hollen. Dat heet hüüt noch so.

Foto: Kessler