Horst Wernecke vertellt:

Anekdoten
ut Noorddüütschland un de Welt:
Rum un Pharisäer


Rum-City

Unglücklicherwies harrn sik de Dänen in de napoleonschen Kriege de Franzoosen anslaten. Dat weer nicht goot för jüm, denn nu seilen de inglischen Scheep in de Oostsee rüm und maken en regelrechten Kaperkrieg up all dat, wat den Dannebrog wiesen dee. Und so kemens ok na Flensborg, wat ja vun de Briten „Rum-City" nöömt weer. De Sailors wüssen nau, dat hier de Rohrzucker ut de Karibik ankamen dee und de Lüüd in de Stadt vun dat en gooden bruunen Rum rutdestilleern kunnen. Se hebbt dat denn ok heel geern drunken und sik oftins nicht blots an Deck vun jüm ehr Scheep amüseert.

Den Admiraal vun dat „British Empire" Edward Vernon, den wörr dat mit de Tiet avers to veel. He harr Angst, dat sien Seelords „unable to fight" wörrn und hett den „Rum straight", also den puren Rum, för sien Mariners verbaden. Dat Düvelstüüch dörf an Bord blots noch mit hitt Water verdünnt warrn. Een poor Klüntje Kandiszucker weern tolaten.


Däänsche Hannelscheep

De Sailors weern dat tofreden und hebbt dat niege Tüüch „Grog" nöömt, denn den Admiraal sien Ökelnaam weer nu mol „Old Grog". Und de Lüüd in Flensborg hebbt den Drunk, de de Bost so schöön lösen dee, ok geern mucht. Se sünd bi dat Beteken „Grog" bibleven. De Grog hett denn sien Siegestog an de köhlige Westküst rünner nahmen und so mancheen Lief wedder warm maakt. De plietschen Dithmarscher hebbt seggt: „Rum mutt, Zucker dörf, Water kann!" Und de In-selfresen hebbt Staats bruunen Rum wull ok mol en swooren roden Wien bidaan. „Dat ist de 'Sylter Well'!" hebbt se seggt, wenn se na Huus schaukeln deen.

na Werner Krum


De Geburtsstünn vun den Pharisäer


De Pharisäerhoff up Nordstrand. Foto Joachim Müllerchen/Wikimedia commons

Dat ist belegt, dat de Geburtsstünn vun den Pharisäer, dat Nationalgedränk vun de Nordfresen, up en Sünndag in 1870 fallt. Verborgt is ok, dat de Anlass dorto en Kinddööp an en Harvstdag up Nordstrand weer. Türlich harr Buer Peter Johannsen dorto ok den Paster vun de Inselkark inlaadt. Man he kunn eerst later kamen, harr he seggt.


Fanø-Lamp, dänisch Sticken, Koffiepott

All de Gast in dat Sölring-Huus hett dat goot gefulln, dat dat an'n Nameddag to den Koken en schön hitt Tass Koffie geev. Korl Peters, de mit sien Fru vun't Festland kamen weer, hett meent: „Peter, bi dat rusige Weder buten schust du dien Gast man en Schuss Rum und poor Stückens Zucker in den Koffie rindoon, dennso warrt uns dat bi dat rusige Weder wiss den Lief warmen!" As dat föddert wörr, wörr dat ok maakt.

Dat duur nicht lang, dor wull Korl en tweete Koffie-Tass mit Rum und Zucker hebben. Und as he de ut harr, wull he noch en, so goot hett em dat smeckt. All de annern weern mit de Tiet ok al 'n beten betütelt und wörrn jümmers spreekscher. Miteens heet dat: De Paster kümmt! In Nu harrn Marie, Peter Johannsen sien Fru, und Silke, de Köökendeern, de Koffietassen mit Koffie upfüllt und mit Slackermaschü afdeckt De Paster schull doch nicht mitkriegen, wat se dor all Rum in harrn.

In ehre Hiddeligkeit hett de Kööksch den Paster ok en Tass Koffie mit Rum und Schlacker anbaden. Und as de dat Tüüch drinken dee, hett he eerst grient, denn smielt und denn jichenswat grifflacht. „Ik will juuch mol wat vertelln", hett he denn heel eernsthaftig seggt, ,ji sitt hier all und maakt en Visaasch äs de unschülligen Engels, man wat ji dor drinkt, dat höört nicht in den Heven! Ji sünd all Pharisäers, und de sünd noch jümmers de slimmsten Hüüchler!"

Na en ganze Tiet hebbt sien Hannen de warme Tass vun beide Sieden umfaat. Und denn hett he ganz behott noch en Sluck von den Düwelsdrunk nahmen, und noch en, und noch en! „Oh Mann", hett he seggt, „bi dütt köhlige Weder deit düsse Pharisäer so richtig goot!"


28.4.2013


na baven