Treibstoff

vun Silke Frakstein

Wi sünd grod trüch vun ene gröttere Tour un mi is schwummerig.
"Du musst mehr trinken!", seggt Schietbüdel, un de Dokter seggt dat ok.
Na good. Dorbi bün ik an't Överleggen, wat hebbt wi eegentlich jümmers drunken in uns veele Johren?

As Kind: Kaffee Kaba mit Melk. As Teenager an de Fierdaag ½ Glas Wien "Haut Sauternes" un twüschendörch Saft, egen Herstellung, mit Leitungswoter.

An unsen Polterobend Absinth mit Woter un den Kommentar vun mien Mudder: "Pass auf, dass Hans nicht zu viel davon trinkt, dann wird er impotent."

In uns eerst Wohnung geev dat bi en Party, so hebbt wi dortomolen seggt: Sangria. No en Spezialrezept vun Jose ut Porto Christo op Mallorca.

Mallorca 1965: Dat weer Romantik, Natur, leve Menschen, Lachen un Eten, ganz anners as to Huus.
Mit uns Sangria harrn wi Silvester 1966 so uns Malesche. Bloots Woter hebbt se drunken, wiel se all mit Auto dor weern. Wi harrn de Sangria in de Kinnerbodewann trecht mookt. Tja, un wat mookt man nu dormit?
Schietbüdel hett jeedeen Dag twee Melkkannen vull mit in de Firma nohmen.

Dennso wullen wi no See. Dat weer de Tiet, wo ok Froonslüüd dorbi sien dröffen. Hett nich klappt, wi trocken op't Land. De Sehnsucht no de wiede Welt hebbt wi mit Sake rünnerspöölt.

Bi dat Hobby vun Schietbüdel — Modellfleger — geev dat eerst no de Landung "Treibstoff", un dat weer Beer.
Nu, in't Öller, drinkt wi Rotwien, is good för't Hart.

Eenmol geev dat noch en Beleevnis ut dat Erinnern an dat Johr 1965 op Mallorca.
Wi weern mit en Sellschop ünnerwegens un de hebbt Ort und Hotel ännert un wi weern wedder in Porto Christo. "En Hammer!", seggt de jungen Lüüd dorto.
Bi uns güng allens koppheister in'n Kopp. Ik mook mi alleen op'n Padd, üm mi allens antokieken un villicht wat weddertofinnen. De Stadt, de Strand, noch allens so, as wi dat beelevt harrn!

Ik wull uns Hotel von 1965 söken un bün dorbi an de ole Bodega
"El Pino" vörbikomen. Mann, de geev dat noch! Sogor de Bretter an de Wand, wo de Liköre stunnen. Vun Witt (Coco) bit Swatt (Palo) weer jüst allens an desülvige Steed.
Ik notürlich rin: Buen Dia, Un Cortado por favor.

So'n Fruunsmensch üm de 40 Johren kiekt mi an: Alemana? — Si.
Dennso de Hannen in de Hüften — en Blick as Gewitter un seggt:
"No Alemanes, no Alemanes!" Mi bleev de Luft weg un ik güng rut, Richtung Hoben. So bilütten kemen de Tronen. Uns Hotel wull ik nich mehr söken.
Bi de Lodens mit Tüdelkrom för de Touristen wedder: No Alemanes, no Alemanes. Englisch? Aha, so löppt dat.

"No Alemanes!" Wo slecht harrn sik de Düütschen op Mallorca opföhrt?!

Ne, nu wullen wi mit Schipp de Küst lang. Schietbüdel snackt jo Spoonsch un bestellt twee Korten för den nächsten Dag.
"Jo", seggt de pummelige blonde Keerl, "twee Korten, Middeweken hen un trüch no Cala Millor."
Ähh, wat weer dat nu?! — He weer ut Lübeck, snackt Platt, un de Leev harr em no Malle trocken. Un mien Anstecker "Du kannst mi mol op Platt ansnacken" harr ik an de Jack.

Un so güng de Reis doch noch scheun to Enn.