Düer wier de Aal ümmer vun Günter Weber Ein ganze Stund hett de NDR vörige Wäk vun dat Fischen in Meckelbörg-Vörpommern bericht. Ik heff natürlich de Stund vör dat Schapp seten un mi dat bekeken.
Ünner annern hannel de Bericht ok vun den Schaalsee, de Maränen un de Aale. Grönen Aal, frischen Aal, suren Aal, natürlich ok den rökerten Aal. Allens Arten, de mi nich frömd sind. Nu is dat ja bald söbentig Joahr her, dat ik bi Opa un denn ollen Stirneit in Klempenow ut de Tollens Aale fischt hebben.
De Buur, de na den Orloog denn groten Hoff köfft hett, keem ut Berlin. Dor führte hei ok ümmer hen. Hei besörgte allens ut Westberlin. Hei wier enen Verfolgten vun de Nazis, wier ok in'n VVN, de harren alle mol enen Freibreef inne Sowjetzone bet 1953. Dat is aber en anner Geschicht. Aale wiern inne Tollens nauch. Man kriegen, dat wier dat Problem. Aale sünd nachts ünnerwegs un fräten ok nachts. Nu so Anfang Mai, Mitte Mai güng dat los. Över Dag beten se üm't Verrecken nich. Ja, nachts mit de Aalschnur...! Jau, un dat wier verboten. Den kleinen Gumprecht fohrt na Berlin un bringt Opa un den olen Stirneit Schnur un ok Aalhaken mit, sowat as dat boven op dat Bild tau seihn is. Dat wier ein tränkte rode Schnur un tominnst twintig Haken 20ger Hakens ut Aluminium. De rusten nich vun den Saft, den de groten Tauwörms an sich harren. De grote, rode Lien, so üm de teihn Meters lang, un denn dor 20 Hakens anbunnen. Op de Hakens dicke Tauwörm. An dat ein Enn einen Tägelstein, de nimmt de Aalschnur mit op den Grund vun de Tollens. An't Äuwer wort de Aalschnur an enen groten Iesenpohl fastmakt. Annern Morgen so Klock drei dörch dat natte Gras in de Wischen, die Aalschnur halen. Dor wieren ümmer so drei, vier Aale an de Schnur. Annern Dag noch mol. Denn hemm de beiden rökert. Dat wieren ümmer grote Aale.
So ungefähr hebben de utsehn. Mit sonne Aale hett uns Opa
sien Radio betahlt. Jedenfalls hürte uns Grootvader ümmer RIAS Berlin. Hei müss dorwegen sogar na de Volkspolizei kamen. Irgendeen harr em angeven. Doch uns Opa wier all damols nie nich bang vör de "dösigen Kommunisten" so nöömte hei de Parteifürsten in dat lütte Dörp in Vorpommern.
17.4.2016 |