De grote Christoph
En Besöök in Riga un bi Ringelnatz

vun Anke Nissen


An de Düna
An de Düna

Wi stünnen an't Över vun de Düna. Mien leef Mann bewunner de modern Hängebrüüch över den Fluß, un wi sään Ringelnatzens "Groten Christoph" goden Dag.

Hängebrüüch
Hängebrüüch

Wi sünd rein so'n beten bekümmert; denn se hebbt em — den Christoph — achter Glas stellt. Schaad, nu kann keeneen em siene Opfergaben bringen, un keeneen kann — so he denn freert — sik enen Schal nehmen orrer en Hemd. Würklich schaad!!

Christoph ünner Glas
Christoph ünner Glas

Wat, Se weet nich, wat dat bedüden schall? Se kennt nich den groten Christoph vun Riga un nich Ringelnatzens Gedicht? Na, Ludgerd Lüske hett dat för Se översett. Un ik heff dat denn vun Südollenborger Platt in Lübecker Platt ümschreven.

 

Der große Christoph
vun Joachim Ringelnatz

Wer Rigas Hafen kennt,
kennt auch das Holzmonument,
das man den großen Christoph nennt.

Der Heilige mit seinem Wanderstabe,
auf seinen Schultern sitzt der Jesusknabe,
den hat er — wie die Leut' dort sagen —
durch die Düna getragen.

Die Flößer und die Schiffersleute schenken
ihm Blumen, Bänder hin und anderlei
und bitten frömmig dabei,
er möge dies und das zum Guten lenken.

Es kommen viele Leute so und gehn.

Der Christus trägt um seine Lenden
ein Hemd, vier Hemden,
manchmal zehn,
so je nachdem,
was sie ihm spenden
und andermal auch wieder stehlen.

Er trägt und gibt das Gerngewollte.

Und Christus schweigt; er ist ja noch so klein,
und beide lächeln ob der simplen Seelen.
Und wenn sie wirklich etwas wurmen sollte,
dann kann das nur ein Holzwurm sein.

Dei groote Christoph
överdraogen van Ludgerd Lüske

Wekker den Haofen van Rigao kennt,
dei kennt uk dat Holtmonument,
as groote Christoph is dei us gewennt.

Dei Hillge Mann mit Wannerstock,
dräg den Jesus up dei Huck,
hei hett den — kanns dei Lüe fraogen —
dör dei Düna draogen.

Dei Flößers un die Schippers schenket
üm Blaumen, Bändkes un uk anner Kraom
un bäd dorbi recht fraom,
dat hei dit un dat in't Gaue lenket.

So kaomt väle Lüe un gaoht,
dei Christus dräg nu up sein Lief
ein Hemd, üm veier uk woll staoht,
mangers teihn, so stief
sünd mehr, of blots ein,
wat dei üm dauet,
un annermaol wer klauet.

Hei dräg un giff wat gerne seihn.

Un Christus, as ein lüttken, schwigg,
un grient tau dat, wat up dei Sälen ligg,
un schull dor wurm'ge Luune wän,
denn wiest ein Holtbuck siene Tähn.

De groote Christoph
Plattdüütsch Anke Nissen

Wokeen den Hafen vun Riga kennt,
de kennt ok dat Holtmonument,
dat een den groten Christoph nennt.

De Hillig Mann mit Wannerstock,
driggt den lütt Jesus up de Huck,
he hett em — dor kanns de Lüüd na fragen —
dörch de Düna dragen.

De Flößer un de Schipper schenkt
em Blomen, Bändkes un ok anner Kraam
un biddt dorbi recht fraam,
dat he dit un dat in't Gode lenkt.

So kaamt veel Lüüd un wenn se gaht,
denn driggt lütt Christus up sien' Lief
en Hemd,
veer Hemden, ok mal teihn,
dat kümmt up an, wat se em spendt...
un annermal ok wedder klaun.

He driggt un gifft, wat se em geven.

Un Christus swiggt; he is ja noch so lütt,
un beid lieslachen wegen disse eenfach Seelen.
Un sull dor wurm'ge Luune ween,
denn wiest en Holtbuck siene Tähn.

Christoph un Jesus
Christoph un Jesus

Fotos: Anke Nissen
22.2.2009


na baven