Stillnis


Stillnis is nich Stillnis,
wenn keen Larm vun buten un binnen di malträteert.
In'n Bregen suust dat üm und üm:
Wennehr mutt ik de Stüür maken?
Wennehr mütt dat Auto Winter-Riepen kriegen?

Ne, buten is dat musingstill.
Nix to hören vun de Autobahn,
ok de Loohstraat, de gifft Rauh,
keen Fleiger landt in Blankensee.

Un liekers bist du nich still:
Doch denn gifft de Alldagskraam Rauh,
in di binnen stahn anner Fragen up,
Fragen, woans du mit dat Leven trecht kümmst.

Heff ik de Dochter de rechte Anter geven,
as se na de Schaul för ehr Kinner fragte,
heff ik mien Meinen ehr updwungen,
wo se mi bloots vertellt hett, wat is?

Hest de rechte Gaav in'n Sinn
för de Kinner in Noot un Hunger in uns Welt
orrer reedst du di wedder dormit rut,
dat du ok maal swoor hest dörchmüßt?

Ne, du büst nich still.
wenn dien Hart un Bregen
in de Welt rümsusen,
du deep in anner ehr Seel wöhlst.

Wenn't Blaut warm dörch de Ader löppt,
de Puust rut- un rinströömt as Avendwind
de Bark vör die Finster
sachten hen- un herweigt.

Wat denn is?
Ik weit dat nich, wieldat ik still bün.
Wat ik denn villicht slaap?
Even nich, wohrhaft nich.

Is still.
Ik bün rund un üm bi mi.
Un denn fangt de Stillnis an.
Tranen lopen di över't Gesicht,
Tranen drögen-

Un du fröögst nich: Worüm?


Rudi Witzke
6.12.2009


na baven