Den Segen delen

Predigt to'n Aarnbittgottsdeenst vun Sabine Stürzer

De Gottsdeenstbesökers kriegt elk to'n Anfang en slaten Dose uthännigt. Se schallt de good opbewohrn, wieldat se later bruukt warrt.

De Gnaad vun uns Herrn Jesus Christus un de Leevde Gottes un de Gemeinschaft vun den hilligen Geist wees mit Se.
Amen.

Klick op to'n Vergröttern!

Sabine: Wi sünd in dat Johr 30 no Christus in en lüüt Dörp in Israel.
Moin Gabi, wo geiht?

Gabi: Och, mutt jo. Eben kumm ik vun Feld trüüch mit en Korf vull Grööntüüch. De Töllner an't Tor hett mi mehr Geld afnahmen, as ik för dat Gemüse kriegen warr. Dat ward jümmers un jümmers leeger.

Klick op to'n Vergröttern!

Sabine: Dat is jo jüst so as bi uns: Wenn mien Mann en Putt or en Töller verköfft hett, kümmt gliecks een von de Sklaven an, de den Toll kassieren deit, de töövt nich mol mehr bit to'n Abend.

Gabi: Un för uns blivt nix as Not und Hunger ...

Sabine: Oh, wat is denn dor achtern los?

Gabi: Dat is doch Jesus, den loopt se all achterran, denn he kann Wunner doon.
He kann süüke Lüüd gesund mooken. Se kennt doch den lahmen Simon, den hebt siene Frünnen nüülichs dörch dat Dack von't Huus in de goode Stuuf daallaten un Jesus hett em gesund mookt. Dat is würklich en Wunner.

Sabine: Wat? Simon kann lopen? Dat kann ik nich glööven!

Gabi: Doch, un dat hett Jesus schafft.

Sabine: Oh ha! — Man wat is dat dor? Wat kummt denn dor övern Barg?

Gabi: Oh, so veel werrn dat noch nie. Dat sünd all de Minschen, de Jesus toluustern wöllt, wenn he vertellt vun Gott sien Riek. Dor köönt alle Mischen free un ohn Angst leven. Un satt warrt dor ook alle Lüüd, versprickt he.

Klick op to'n Vergröttern!

Sabine: Satt, wat meet he dormit? Sall dat Brood vun Himmel falln?

Gabi: Nee, so meet he dat wohl nich. Ik glööv, wenn he von Gott sien Riek vertellt, meent he, dat wi all glücklich un tofreden leven künnt. Dat wi mehr op eenanner oppassen söllt, dat wi den annern nich minnachen söllt.

Sabine: Hm, vertell dat mol de Töllners!

Gabi: Jo, de ook. Liekers, dat geiht üm uns hier ünnereenanner. Wi söllt uns nich gegensiedig lütt moken.
Wenn dien Nohboor Glück hatt hett un hett gröttere Kantüffeln as du, denn schust du nich scheel op em kieken. Denn schast du di mit em frein. Denn kann he sik ook mit di frein, wenn du mehr Wöddeln as he ut de Eer trecken deist.
Wenn en Gewitter kümmt un dien Nohboor is noch dorbi, dat Korn intokriegen, denn help em gau un stell di nich hen un segg: „Sülfs schuld, he harr jo fröher anfangen kunn.“

Klick op to'n Vergröttern!

Sabine: Hmm, hett he wohl recht. Mennichmol in Alldag, denn bün ich gau dorbi, den annern scheel antokieken, em in sien Elend alleen to loten.
Liekers, so veel hev ik ook nich, wi kummt man so eben un eben över de Rund. Sooo veele Pütt un Töller ward denn ook nich köfft.
Wat schall ik denn noch deeln?

Gabi: Weest wat? Wi gaht nu ook mit to Jesus, wöllt doch mol luustern, wat he so to seggen hett.

Sabine: Oh ja, feine Idee, ik kumm mit.

Klick op to'n Vergröttern!

Beid gaht.

Sabine: Ik kann dat nich richtig verstahn. Wat seggt Jesus?

Gabi: He seggt, dat wi uns nich so veel Sorgen moken söllt. De Vagels an Heben, de hebbt ook keen Schüün, un uns Vadder hölt jüm likers an't Leven.

Sabine: Pah, wenn Joseph in Ägypten so dacht harr, harr he nix hatt, wat he an siene Bröders verköpen kunn. De ward jümmers as groode Held fiert, un wenn ik mien Kroom tosommenhool un ook an morgen dinken do, denn bün ik keen Minschenfründ. Wat denn nu?

Gabi: Ik glööv, dat hett wat mit den Ümgang mit den Riekdoom to doon.
Wenn wi goode Geschäfte mook hebbt, denn dröfft wi wat an de Sied leggen, för leege Dag, man wi söllt dor nich mit angeben un wi söllt uns nich op de fule Huut leggen. Wi söllt nich glöven, dat dat allns vun uns kummen ist, nee, wi söllt Gott nich vergeten.
Un wi söllt an Jesus dinken. He wiest uns jümmers dorop hen, op de to achten, de nich so veel Glück hatt hebbt.

Sabine: Du meenst, wenn ik wat afgeev, denn kann ik dorup vertruun, dat ik ook wat wedder kriech?

Klick op to'n Vergröttern!

Gabi: Genauso geiht dat in Gott sien Riek! Mennichmol kann dat wat duern, bit sik dat passen deit, liekers, Gott vergitt nüms.

Sabine: Wat is denn nu los? — Worüm sett de Lüüd sik all hen? Un denn in so Hümpels?

Gabi: Jesus hölt fief Brode hoch un dankt dorför.

Sabine: Un nu twee Fisch. Na, dat langt ja nich mol för em un siene Jüngers. — Wat is mit uns?

Gabi: Hmmm, ik hev hier 'n beten Brot. Dor kunn ik wat vun afgeven.

Sabine: Schall ik wat vun miene Fisch afgeven?

De twee mookt ehr Dosen op un eet gemeensam. De ganze Gemeen maakt nu de lütten Büssen op, de se anfangs kregen hebbt, un deelt ünnerenanner dat Aavt, Grööntüüch, den Snoopkraam un allens, wat dor binn is.

Sabine: Lot uns beden:

Gottvadder, so veel Not un Elend in de Welt.
Wi beedt Di, geev Du Dienen Segen för uns Arbeit.
Geev Du en gooden Erdrag,
dormit wi helpen künnt, de Not un dat Elend in düsse Welt
lütter to mooken.

Wi beedt to Di:

Kyrie eleison Nr. 178.9

Klick op to'n Vergröttern!