Miltbrand gistern — Miltbrand hüüt

vun Rudi Witzke


Klamüüsterköpp denken un forschen, so lang dat Minschen gifft, woans un womit een vun sien Fienden mööglichst veele up enen Slag ümbringen kann. Elkeen vun uns weit vun de ABC-Waffen un dat welk forschen un buun doot, anner woll ok — un dat afstrieden. Wi staht vör enen Krieg, de de Welt in Brand setten kann.

Vör Tieden begeev sik maal dit:

 

Nipp höörte de groote Boss to, as sien Kriegsplaners ehm verklorten, wat een Bomb mit Miltbrand-Utlöser anrichten kann, wo veele Dode dat geven wöör. Se kunnen ehm vermellen: „Een so’n Bomb hebbt wi all buut. De wegt blots 1,8 kg.“

Nu müßten sien Rekners un Kriegsplaners ran, ruttofinnen, wo veel he denn bruken dä, üm 60 bit 80 Millionen Minschen ümtobringen. Se mellten: „500 000 Bomben bruken wi, groote Boss!“

Nu wüßt he, dat sien groote Fründ, de noch grötter Boss villicht uthelpen kunn. He hängte sik an sien Speziaal-Telefoon un fröög na. Nich wunnern! De kunn wohrhaftig uthelpen. De harr Miltbrand-Bomben in groote Tahl.

„Denn schick mi man 500 000 Stück up eenmaal!“ sä de Anroper. De grötter Boss müßt aver eerst nafragen, wennehr sien Lüüd up enen Schwung 500 000 Mitbrand-Bomben levern kunnen. „Wichtig is, dat alle Bomben up eenmaal insett warrn ! Du müßt mi de up enen Swung levern,“ bohrte de Anroper na. Un veele groote Bombenfleiger brukten se ok. Dat weer woll hentokriegen. He weer fast entsloten, up de Wies enen gräsigen Krieg toenn to bringen.

Wennehr un wo sik disse Grugelgeschicht todragen hett? Nau an’n 8. vun Märzmaand in dat Johr 1944. Un de een Boss weer Churchill un de grötter Boss, de so veel Bomben in sien Lager harr, weer Roosevelt, de Präsident vun de USA.

Ne, ut dat Geschäfft is denn opletzt nix worrn. Vunwegen Minschlichkeit? Ne! De speelte keen Rull. Dor geev dat keen Bedenken!

De Groote Krieg harr de Minschlichkeit schännt, up alle Sieden, so as dat elkeen Krieg deit, wißlich denn ok de, de nu vör de Döör steiht.

De Lüüd verklorten Churchill denn noch, dat nüms för veele, veele Johr dat Land betreden kunn, wo so’n Bomben smeten worrn sünd. Elkeen Minsch wöör na Johrn noch starven. –

Un dat güng nu ja nich, wieldat de Plaan trecht weer, dat Land, üm dat dat güng, to besetten. So bleven de Miltbrand-Bomben in de USA. Brand- un Sprengbomben wöörn wieder smeten. Un in mennigeen Stadt tovten de Füür-Störm. Vun veele Minschen bleven de Bögel vun de Handtasch orrer de Schnall vun’n Gördel un een Handvull Asch över.


Allens nich wohr? Steiht nau so daalschreven in de britschen Dokumenten, de Jörg Friedrich nütt hett för sien Book „Der Brand“. Un dor kannst dat up de Siet 105 nalesen.

Un villicht denn bald in de Zeitung, wenn de Krieg losbreken schull?

Krieg — Ne! Dat dörf nich sien!!


Rudi Witzke



na baven