Türkisch Marketing

vun Heinz Tiekötter

Mienen Fründ Michel un siene Brigitte treckt dat jümmers in de grote, wiede Welt rut. Düsset Vörjohr moken se 'n Reis dörch dat östliche Mittelmeer op so'n Musikdamper. Tweedusend Lüüd weern an Bord un allens weer bestens organiseert. Keem dat Schipp in'n Hoben, denn stünn dor all de Busse, un de Touris wörrn to de Sehenswürdigkeiten henkorrt. Sehenswürdigkeiten, dat weern vör allen de Ledderfabriken un de Teppichwevereen. De Reiseleitung harr all lang de Verköpers wohrschaut un mellt, dat dor in de neegste Stünn 'ne Hammelherde vör de Döör stunn, de vele Euros in de Tasch harr. Se sullen man nich de Provischoon vergeten. — Brigitte un Michel moken dat nich mit. Se güngen jemmer egen Weg. Ehre Reisen hebbt se jümmers vörher fein utklamüstert, un so weern se good vörbereit mit de richtigen Beukers un Stadtploons ünnerwegens. Düttmol weer Istanbul de erste Statschoon. As de Damper fast un de Gängway ünnen weer, stunnen an de twintig Busse vör dat grote Schipp. Brigitte un Michel sliekern an de Slangen vun Minschen vörbi un moken sik alleen op'n Padd. Dat, wat se sik ankieken wulln, harrn se all in de lange Winterstied rutfunnen un fastleggt.

Op de Galata-Brück stunnen dicht an dicht de Angler un holten sik dat Obendbrot ut dat Woter — jüst so as op de Rügen-Brück öber den Strela-Sund. Sünnerlich stoht se dor eng bi'nanner, wenn de Hering kümmt.

Uns beiden gungen öber de Brüch, jem vörut leep 'n Schohputzer mit siene Holtkist, in de he sien Warktüüg harr un op de he vör di sitt, wenn he diene Stebel wienert. Mit'nmol full em een vun siene Bössen ut de Kiste. He harr dat gornich markt. Michel heev de Börst op un leep achter den Keerl ran. Mann, hett de sik bedankt! He öberslöög sik bald dorför, dat Michel sik de Meuh mookt harr, achter em rantolopen. He kunn sogor 'n beten Düütsch snacken. Ut luder Dankborkeit wull he Michel de Scheuh poleeren. Worüm nich?, hett sik Michel seggt un leet dat geern to. — De Kerl verstunn sien Fack. Achteran sehn de Stebel würklich ut as nee. As he Brigitte ok siene Deenste anboden hett, kreeg he 'n Korv. Michel hett sik nich lumpen loten. He weer dankbor för de gode Arbeit vun den türkischen Lüttünnernehmer un drück em fief Euro in de Hann. Slagordig weer de Mann as utwesselt. He holl den Schien hoch un schimp as'n Rohrspatz. He nehm ne bedrohliche Posituur in. Dormit weer he bi Michel an de richtige Adress. De wiest em nu, wat 'n Hamborger Jung grölen un schimpen kunn. Dat geev 'n kloren 5:0-Sieg för Hamborg. (Un dat, mal ehrlich, kümmt sünst ja nich so faken vör — sünnerlich nich in'n Football.)

An'n Obend seten de Lüüd bi dat Diner in'n Salon un vertellten sik gegensiedig, wat se in Istanbul belevt harrn. Een vertell vun'n Türken, de beden harr, em tein enkelde Euros in'n Schien to wesseln. As he en halbe Stünn loter an de Iesbood stunn un sien Smackkrom dormit betolen wull, hett de Verköper em veer vun siene Euros trüch geben. Se weern akkrat so groot as de annern Stücken, man se weern ut Rumänien un harrn öberhaupt keen Weert.

Un wat de Dischnober vun Michel vertell, dat hett uns Frünnen bald ut de Puschen haut: De vertell, dat he bi de Wannerung dörch de Stadt 'n Schohputzer vör sik harr. Den weer een vun sien Bössen ut de Kist fullen. He harr de ophoben un em trüchgeben. Dankbor hett de Schohputzer em de Scheuh so wienert, dat he sik dorin spegeln kunn. Denn wull he dat mit'nmol betohlt hebben un hett krakeelt as'n besopenen Hoppenmarkts-Leuw. Annere Türken kemen nu bedrohlich neger. Dat seh gornich fründlich ut. Mit tein Euros hett sik uns Landsmann ut de Klemm trocken.

Kunn dat sien, dat de Schohputzers all den sülbigen Trainer harrn, de jem düsse Masche mit de doolfullne Börst bibröcht hett?
Dat heet jo: "Marketing, dat is, wenn du dor fischen deihst, wo de Fisch sünd!"
Un mit elkeen vun de velen Dampers un Flegers kümmt 'n Barg nee Fisch no Istanbul!