Öllere Daagbook-Notizen vun Marlou

8.5.03.... Her mit den roden Teppich!

De Misere vun de Soschaalsysteme is je woll düt: Wi hebbt hüüt to wenig Kinner för de Rentner vun morgen, dorüm schallt de nu länger arbeiten; un dorför hebbt wi denn je wedder to wenig Arbeit. —

Dorüm schall nu de Künnigungsschuul loser maakt warrn, sünnerlich för Öllere, dat de lichter rutflegen köönt — un dorwegen lichter Arbeit kriggt. Op jeden Fall mööt wi all flexibler warrn, wi mööt uns an wennen, alle poor Maand den Job to wesseln, jümmers in annere Städte, villicht annere Länner, dortwüschen Phasen vun Arbeitslosigkeit, 'neem wi an't Existenzminimum leevt; — nienich weten, wat kümmt un woneem; allens ohne Gewähr. Denn, so seggt se, gifft dat Arbeit — Jobs — för wokeen ok jümmers.

Laat Se sik de Wöör mal op de Tung tergahn: Existenzminimum... Tomodbarkeit... Mobilität...

Un wokeen kriggt denn noch Kinner?

Leve Familienpolitikers, ik seggt juuch wat: Ji mööt vundaag för jedeen gebärfähige Fru den roden Teppich utrolln. So bi 1500 Euro netto Kinnergeld per Maand höört dorto, 20 Johr lang. Planungssekerheit is nämli nich bloots wat för Ünnernehmer. Öllern sünd ok Ünnernehmer!

Un woans schallt wi dat finanzeern?

Hach ja, ik weet. Geiht nich. Is ja nichmal "juun Problem" — is uns Problem. Min Generaschoon warrt dat vull afkriegen: toeerst Överleven (alleen överleven, mit Kinner geiht't reinweg nich) in düsse terroristische Arbeitswelt; denn in't Öller Armoot un Pleegnotstand. Jedeen överleevt, nüms hett de Wahl, un tohoop lannt wi in'e Sackgass.

As ik noch en lütt Deern weer, sehg ik mal in't Kiekschapp, woans de Lü in de Sahelzone in Afrika de letzten Strüük afkniepen dään, un Wööst bleev na. Ik froog: "Mami, warum tun die das? In der Wüste müssen sie doch sterben?" "Ja", sä min Mama, "aber das ist übermorgen. Die Sträucher brauchen sie zum Überleben jetzt. Für übermorgen, denken sie, fällt ihnen schon noch was ein." — Villicht fallt uns för övermorgen ja noch wat in.

11.4.03.... De Söög vun'e Frieheit

Nee, dat harr ik nienich dacht, dat dat so gau gahn wöör. Dat mit den Krieg? Nee, dat meen ik nich. Dor heff ik mi wunnert, wa lang dat denn doch duert hett. Harrn wi doch all dacht, dat dat'n Blitzkrieg wöör, nich? Nee, ik meen dat mit den Terror. De is gau kamen.

De, de seggt harrn, dat en Överfall op den Irak den Terror ankurbeln wöör, de hebbt al Recht kregen. Kiekt Se sik dat doch an, woans dat in de Straten vun de iraakschen Städte togeiht! Plünnern, roven, rümmerscheten! Terror. Ach, dat heet gor nich Terror, dat heet Frieheit?! Kunn ok Kääskoken heten, nu dat de Sinn vun de Wöör in uns Spraak överall verdreiht is. Ik nööm dat Terror.

Un de Terror is nich bloots gauer kamen as ik dacht harr, he is ok trivialer, primitiver, banaler kamen. Plünnern! Klaun! Brandstiften! De Lü in'n Irak hebbt fix begrepen, dat alle Regeln ut kraft sett sünd: keen Völkerrecht, överhaupt keen Recht, bloots Fuustrecht gellt. Wat se dat nu vun de Amis oder vun Saddam lehrt hebbt, weet ik nich; man dat se dat vun beed liekso lehren kunnen, dat maakt mi jümmer noch trurig. Un dat Ergeevnis vun en Leven ahn Regeln is Terror. Naja, leevt wi even in en terroristische Welt. Dor warrt wi ok dörkamen, nich?

Man, fuchsen deit mi dat dochen, Soschaalromantikerin, de ik bün. Ik harr dacht, dat Lü, de en Saddam vun'n Hals kregen hebbt un in de Amis ehr Panzerrohren kiekt, — dat düsse Lü wat anners to daan harrn as dat neegste Sükenhuus to plünnern un de Doodkranken de Betten ünner'n Achtersen wegtotrecken. Avers so sünd Minschen: deep, deep trivial. As de DDR frie woor, weer dat eerste Teken, dat de Lü sik nich mehr an de Geswinnigkeitsbegrenzungen hollen dään, man "frie" mit'e Autos rasen. Frieheit is vundaag man bloots Konsumfrieheit. Oder Plünnerungsfrieheit. Frieheit heet: Sik hemmungslos gahn laten, "de Söög rutlaten". Düsse Söög, en enge Verwandte vun den Binnern Swienshund, de laat se nu in Bagdad so richtig rut. (Un in Washington ok, op en högern Niveau — Plünnern un so, nich wohr?) Un düsse Söög is jüst dat, wat ik an'n leevsten nich sehn wull!!!

Kinners, weet ji, wat Frieheit is?! Dat ik dat hier schrieven kann, un dat ik dat in min plattdüütsch Spraak schrieven kann — un min Naam ünnersetten ahn Angst — dat is Frieheit! Gifft Völker, Kulturen, Minschen, de köönt dat nich.

Nu warrt de Irakers dat avers in Tokunft woll daan könen — "frie" ehr Menen seggen. In bestimmte Grenzen, versteiht sik. Wat se dat för wert hollen un wohren köönt, steiht op en anner Blatt. Villicht wüllt se lever klaun. De Terror, dat jedeen sin Nahver utroven kann, dat bewaffnete Banden huust un villicht en Mafia opbuut — düsse Terror is ja nich leeg. Düsse Terror richt sik ja nich gegen Amerika. — Warrt de anner Terror ok noch kamen?

21.3.03.... Sinnlos?

Wa veel Leven warrt dat kosten — de Kummer, de Bedrückung, de ohnmächtige Woot överall in de Welt? Krieg maakt Minschen dood — ok vun binnen. Ünner Bomben starvt Minschen; ünner Bomben starvt dat Höpen. Mit jüm starvt ok en lütt Stück vun de Minschen, de höpt hebbt, överall in de Welt. Un dat sünd veel.

De Welt is in't Gesicht slaan. De Verstand is in't Gesicht slaan. De Logik is in't Gesicht slaan — un de Spraak. Vun de Wöör "Wahrheit", "Verteidigung", "Frieheit" un veel annere warrt de Sinn afreten. Schallt wi noch seggen, dat de Kaiser keen Kledaasch anhett? Wokeen truut sik?

Hett dat överhaupt noch Sinn?

Elkeen vun de doodbringen Panzers verknallt 500 l Benzin op 100 km. De doodbringen Fleegtüüch puust Unmassen Dreck in't Blaag vun unsen lütten Planeten. De Öölfelder brennt. Woso maak ik noch den Motor vun min Auto vör de rode Ampel ut?!

Wenn de annern allens dalwalzt, woso schall ik mi üm een Grasspier scheren? Üm een Minschenleven? Üm't Recht?

Kennt Se dat Vertellsel vun den olen Mann, de jedeenen Dag op den Marktplatz stunn un de Minschen good toreed? He reed de Deven to, nich to stehlen, un de Schubberjacken, nich to bedregen; un se leten em snacken un stehlen un bedregen wieder. Opletzt harr een vun de Lü Mitleed mit den Olen un sä:
"Laat dat doch un gah na Hus, du sühst doch, dat du de Minschen nich ännerst!"
"Dat seh ik", sä de Ole, "man ik warr nich tolaten, dat de Minschen mi ännert."

So laat Se us dat ok maken. Laat Se us nich zynisch warrn un nich to hassen anfangen. Laat Se us an't Rechte fasthollen, ok wenn dat keen Höpen mehr gifft, ok wenn dat keen Sinn mehr hett! So stark sünd wi. Wenn wi nix anners wohren köönt, denn wohrt wi uns binnere Integrität. Wi warrt ehr bruken. Denn wenn wi överhaupt wat ännern köönt, denn bloots, wenn wi mit us sülven klaar sünd. Un dat gifft veel to verännern.

Veel to verännern! Un dat hett Sinn.

11.3.03.... Leve Kofi Annan, ...

...wenn de USA alle Länner mit Gewalt bibröcht hebbt, de UNO to respekteern, jüst so, as se dat sülven daat; mit anner Wöör, wenn Se sik as UN-Generaalsekretär so richtig belackmeiert vörkaamt; denn warrt sik de UNO in New York villicht nich mehr so richtig wohlföhlen. Keen Problem! Ik much se hartlich inladen, sik mal mit de Stadtverwaltung vun Bonn to ünnerhollen. Bonn an'n Rhein. Dor steiht nämli opletzt 'n ganzen Barg Buwarken lerrig; grote Buwarken, schöne Büros (mit Sicht op'n Rhein), prächtige Konferenzsäle, ok Villen to'n Wahnen - kort, allens, wat de UNO so brukt. Ik glööv, se kunnen dat günstig kriegen. Dor, merrn in't Hart vun't "ole Europa", weer de UNO heel willkamen; Genf un Den Haag sünd ok jüst üm de Eck. In't Fröhjohr gifft't dor'n feinen Karneval, dor würrn de Diplomaten Spaaß an hebben! Un an de rheinische Levensaart sachs ok. Överleggt Se sik dat mal?

Un vunwegen dat Düütschland 'n ständigen Sitz in'n UN-Sekerheitsraad hebben schull, as dor fröher mal de Reed vun weer — dat köönt wi nu ja vergeten. Wüllt wi ok gor nich! Düütschland brukt keen ständigen Sitz in de UNO, wenn man de UNO ehrn ständigen Sitz in Düütschland hett. Dat freit us veel mehr.

Denn, leve Kofi Annan: Vunwegen dat de UNO "irrelevant" weer, dat's Tüderkraam. Wi seht ja nu, wat de Alternative to de UNO is. Wi brukt mehr UNO, nich weniger; un wi brukt ehr nödiger as je! "Nie war sie so wertvoll wie heute." Wi sünd stolt op, dat se den oprechten Gang tominnst versöökt. Maakt Se man wieder. Villicht in Bonn?

Ehre Marlou Lessing

26.2.03.... Si vis pacem, para bellum...

...dat heet op Platt: "Wenn du Freden wullt, muttst för'n Krieg rüsten!" Seggt hett dat na den Tungslag sachs 'n ollen Römer, man wokeen, weet nüms nau. (Na den letzten Deel vun den Snack hett sik doch glatt en Fabrikaat vun Scheetprügeln den Naam "Parabellum" geven - ganz schön zynisch, nich?) — De Snack bedüüd, "wenn Du in Roh leven wullt, wees stark, dat sik nüms an di rantruut. Starkde is beter as Swackheit." Un dat stimmt ok hüüt, oder?

Para bellum! Rüst för'n Krieg! Denn gifft't Freden! Stimmt doch, nich? Ahn de ganze "Droh-Kulisse" (dat much ok good dat Unwoort 2003 warrn, meen ik, avers wi hebbt ja meddewiel Myriaden Unwöör üm us) weern de UN-Waffenkunnerlöörs doch gor nich in'n Irak rinkamen, nich? Dor müss Starkde achterstahn, anners güng dat nich. Güng nich ahn Gewalt. Ja, min leve Gewalt, min ole Frünnin-Fiendin, ahn di geiht dat nich in't Leven! Para bellum!

Un woso gifft dat denn nu keen Freden, wo de USA so schöön para bellum maakt hebbt? Dat muchen Se woll fragen. Un dor mööt wi nu op den eersten Deel vun den Snack kieken: Si vis pacem... Wenn du Freden wullt... Ja siso! Den Freden schast wullen, nich den Krieg! Wenn du för'n Krieg rüsten deist, wieldat du Krieg wullt — denn kriggst em. Un alle annern kriggt em ok. De Zweck vun de Starkde schall de Freed ween, nich de Sieg. Will de Starke nu den Freden?

Man meddewiel geiht dat ja wieder. Ok anner Regeern vun anner Länner seggt sik, "si vis pacem, para bellum", un leggt sik Atoomwaffen to. Denn warrt se in Roh laten — ok vun de USA. Un ok bi jüm besteiht de Gefohr, dat se jichenswenn den eersten Deel vun den Snack vergeet un bloots noch ehr Starkde föhlt. Wat de USA passeert is, woso schall dat nich alle annern passeern? Un denn... un denn...

16.2.03.... Entwaffnen dör Krieg: So geiht dat!

Saddam schall entwaffnet warrn! Jo. Un dör Inspektoorn geiht dat nich. Woso nich? He överdüvelt jüm anduern: He hett sin cheemschen un bakterioloogschen Waffen in Isenbohn-Waggons un Lasters un föhrt jüm jümmers vun A na B -- de Inspektoorn jümmers jüst vör de Nees weg.

So in etwa hett Colin Powell dat letzt vör de UN-Sekerheitsraad "bewiest", nich? -- Nu muchen Se ja fragen: Un wenn dat mit de Isenbohn un de Lasters so is, woans schallt de denn dör'n Krieg "entwaffnet" warrn? De warrt denn ja ok anduern vun A na B fohrn -- dat Bombardemang jümmers jüst ünner de Nees weg. Orrer schall Saddam jüm etwa insetten un sik dordör süvst "entwaffnen"??? Is dat de "Entwaffnung dör Krieg"? Nee - he warrt toeerst stört, un denn warrt he un sin Geheimdeenst verraden, woneem dat Tüüchs graad is! He warrt "koopereern"! -- Un wenn nich?

Tja, leve Lü, ok denn gifft dat een doodsekere Methood, den Irak dör Krieg to entwaffnen! Un de geiht so:

• De ganze Irak warrt to afsluuts glieke Tied mit en afsluuts lückenloosen Bombenteppich todeckt.
• De cheemschen un bakterioloogschen Waffen warrt dorbi natüürlich drapen un gaht hooch.
• Dat schaadt avers nüms mehr, denn de Minschen sünd ja tovöör al ünner'n Bombenteppich sturven.
• Den vergifft Dodenhoff, de nablifft, warrt denn foorts de Demokratie bröcht.
• Demokratie, dat heet, de null överleven Inwahners wählt in totaal demokraatsche Wahlen en Parlament ut null Personen.
• De demokraatsche Irak maakt denn foorts demokraatsche Politik, so as he dat vun de westlichen Demokratien lehrt hett: Krieg föhrn gegen de klaare Menen vun 90% vun de Bevölkerung t.B., as Spanien dat will...

So warrt de Demokratie in de Welt utbreidt.

Entwaffnung dör Krieg? — Gifft't nich. Krieg is keen Entwaffnung, Krieg is Krieg.

8.2.03.... Düütschland rüst op!

De "hässliche Düütsche", den keeneen lieden mag, weer ja fröher (symboolsch) 'n Militarist. Man veel hett sik ännert in de Welt, un nu is de "hässliche Düütsche" opmaal de Pazifist. — Snaakschen Smack hebbt de Völker! As de Düütschen letzt Mal richtig in'n Krieg trocken sünd, güng dat mal even gegen de ganze Welt. (Düütsche Grünnlichkeit.) Wüllt se dat villicht wedder hebben? Sünd de mall?!

Nützt nix, de Saak is klaar: Wi mööt oprüsten, dat wi uns Frünnen wedder gefallt. Avers nich to dull — villicht ännert sik de Smack ja wedder! Wat wüllt wi us nu anschaffen? Raketen? De maakt nix her, kannst ok bloots eenmal bruken. Panzers? Hebbt wi al poor. Nee, wat Niegs mutt't ween! — Mi sünd de Fleegtüüchdregers to Kopp stegen. Seht smuck ut, naja, beten gries, dat lett sik ja ännern; man se maakt richtig Staat. So'n gewaltig Schipp. De Amrikaaners hebbt ja glieks 'n Dutz orrer so, dor köönt wi nich mithollen; man Frankriek hett een, un de heet Charles de Gaulle. Dat, meen ik, is uns Maat. Een schulln wi ok hebben. Brukt ja nich ganz so groot ween as de franzöösche. Beten lütter schaadt nix.

Bloots de Fleegtüüch op den Fleegtüüchdreger, de gaht so richtig in't Geld, nich? Un Dreck maakt se, un Krach. Dor heff ik en beter Idee. De Luftwaff grünnt en Ballon-Batteljoon. Ballons sünd ja ok Fleeg-Tüüch, nich? Staschoneert op den Fleegtüüchdreger, warrt se Opklaarnsflöög flegen, ok bi den Gegner Saken afsmieten — Propagandazeddels un Freetpakete villicht, avers keen Bomben nich. Un se maakt Formaschoonsflegen un schöne Paraden un Musik. Weer dat nix? Dor is denn för de Militaristen un för de Pazifisten sorgt.

Un woans schall de düütsche Fleegtüüchdreger heten? Wat — kann't dor twee Menen geven? So'n gewaltig dick Schipp, 'n Süsterschipp vun de Charles de Gaulle, en groot europääsch Ünnerfangen — woans mutt dat heten? De düütsche Fleegtüüchdreger kann bloots een Naam hebben!

"Helmut Kohl"!