De Stootsanwalt mutt Platt lernen

vun Heinz Tiekötter

In den Breefkassen vun Klaus Fründt leeg annerlest en Vörlodung vun dat Amtsgericht. He sull as Tüüg utseggen. Dat geev sogor Tügengeld. Op de Sook, üm de dat güng, kunn Klaus sik nich glieks besinnen. Dat leeg al länger trüch. Langsom full em aber doch allens wedder in: He keem gemeensom mit en junge Fro dörch de grote Utgangsdöör vun den Supermarkt. Se seh so smuck ut. Klaus hett ehr ankeken un tonickt.

Se harrn beid de sülbige Richtung to jemmer Autos un lepen öber den groten Parkplatz. De Hübsche müss noch ene Reeg wieder. Klaus weer an Inloden, as dat achter em düchtig rumsen däe. As he sik ümdreih, kunn he sehn, dat 'n VW-Bulli, de nich wiet vun em in siene Reeg stunn, sik bien Trüchmors-Setten mit den Anhängerhoken in de Front vun en Lüttwogen bohrt harr. Jüst de vun de smucke junge Fro, mit de Klaus eben ut de Döör komen weer! He keek interessiert hen. As de Bulli-Fohrer nu opgereegt rümschree un meen, he müss den starken Mann spelen, hett Klaus ingrepen un de junge Fro bistunnen. Hett de Keerl doch driest meent, dat, wenn de Fro genau twüschen de witten Streken parkt harr, denn harr he se gornich bereuhrt. Klaus hett den Kerl 'n lüttbeten dolhoolt un trechtwiest.

So'n Briet weer dat — orr doch meistto so slimm

Un wat deiht de Lump? De hett sik in sienen Wogen sett un is wegfohrt. Klaus kunn sik grod noch dat Kennteken opschrieben. Dat geev he de junge Fro mit siene Adresskoort dorto un säe ehr, dat se em geern anropen kunn, wenn se Probleme bi de Versekerung kreeg. De Hübsche bedank sik düchtig bi Klaus. Wiel dat he nich mehr vun ehr heurt hett, dach he, dat sik de Sook erledigt harr. Un nu keem düsse Vörlodung vun dat Gericht. Klaus müss as Tüüg utseggen.

An den Dag, as de Termin anstünn, weer Klaus rechttiedig in't Gericht ankomen un seet op de Bank vör de Amtsstuuv. Kott vör den Verhandlungsbeginn tippelt de junge Fro den Gang lang op em to. Se lacht Klaus an, geev em de Hann un bedank sik för sien Komen. Se weer noch genau so smuck, as he se in Erinnerung harr.

Klaus müss buten vör de Döör teuben. No tein Minuten hett em en Luudsprekerstimm opfordert, rintokomen. Binnen seet op de ene Siet de smucke Fro un op de annere de Keerl vun den VW-Bulli, de utneiht weer. Klaus hett den Flööz glieks wedder erkennt.

De Striet güng in den Momang loos, as de Stootsanwalt Klaus opfordert hett, he sull nu mol vertellen, wat he vun den Hergang mitkregen hett un wat nu siene Ansicht dorto weer. "Djä", anter Klaus, "ik heff jo man bloots ingrepen, wiel dat düsse Keerl so brietig worrn is."
Wieder keem he nich. "Bitte sprechen Sie verständlich!", hett de Stootsanwalt ropen.
Klaus meen, he weer to liesen, un legg nu 'n beten Damp op siene Stimm un ward orrnlich wat luder: "Wenn düsse Kerl nich so brietig west weer..."
Nu wurr de Stootsanwalt ober luud: "Sie sollen hier verständlich sprechen!", ünnerbreek he Klaus mit 'n roten Kopp, so wütig weer he. "Ansonsten werde ich eine Ordnungsstrafe gegen Sie beantragen. Haben Sie mich verstanden?"

"Verdorri nochmol, ik snack jo wohl luud noog!"
"Hier vor Gericht haben Sie Hochdeutsch zu sprechen!"
Nu keem Klaus in Fohrt: "Dat deit mi Leed, ik kann blots Platt. Wat anners heff ik nich leernt. Denn harrn Se mi nich inloden müsst."

Dat weer den Stootsanwalt to veel. Hölplos keek he nu to den vörsittenden Richter.

De dreih sik no Klaus hen üm, kneep em 'n Oog to un smuster 'n beten. Denn dreih he sik üm no de annere Siet un seggt dorbi in allerbeste Platt: "Djä, Herr Stootsanwalt, dor möten Se nu dörch!" —

PS: De Europaroot hett al in Februar 1995 besloten, dat Minnerheiten in jemmer egen Sprook Andrääg stellen dröft un dorin Antwurten bekomen mööt. Dat weer ok Klaus sien Recht. Dor müss de Stootsanwalt nu wirklich dörch!

Aktuell: Lesung vun Heinz Tiekötter mit luder niege Texte an'n Friedag, 25.1.2019, Klock 19.30 in't Antik-Café Labenz! Hier gifft't mehr Infos!