Uns Bürgermeester hett dat swoor

vun Heinz Tiekötter


Uns Bürgermeester is dat weert,
dat wi em ok mol orrig ehrt.
Wat hett he doch een swooret Leben:
all wüllt se hebben, nüms will geben.

Se seht nich, wenn he beus in Draff,
drinkt hier 'n Lütten, bitt dor wat af
un steiht solang vör't Buffet,
dat em an Enn de Been doht weh.

Siene Bürgers, man de weet mitnichten
vun all sien Arbeit un sien Plichten.
Se hollt dat för erforderlich,
dat he mol wedder Order kriggt.

Se meent, ok an de Stroten, an de Wegen,
dor kunn he sünndags mol den Footweg plegen.
He feegt den Weg, dat fünn'n se beter;
de Stroot feegt denn sien Stellvertreter.

Kummt denn vun boben een Besluss,
un de mookt Sorgen, bringt Verdruss,
denn steiht em keen Minsch an de Siet.
Hebbt all wat vör un kene Tiet.

Un bruukt he Geld förn Kinnergoorn,
denn fangt se wedder an to murrn.
Denn mit de Tiet ward allens düer,
bloots nich bi uns, wi betoolt doch Stüer.

Dat meent tominds de Opposischoon.
Em neid se Amt un Gotteslohn.
Dat hele Amt is een beuse Quool,
he hofft in dree Johrn op sien Wedderwohl.


8.3.2020


na baven