Fohrt in de Sneelandschop

vun Antje Heßler

Twee Daag vör den 1.Advent sett dichtes Sneedrrieven in. An neegsten Moorn weer de hele Welt witt, sneewitt! All Büüsch un Bööm harrn en witt Kleed antrocken. De Welt weer reinweg vertövert, se harr sik in en Märkenland verwannelt.

Nevel över Meckelnborg

"Laat uns en lütt Fohrt in den Snee maken", pransel ik mien Mann an'n Moorn vun den 1. Advent. Na dat Fröhstück möken wi uns up den Weg. Dat weer noch teemlich koolt.

Mit de Fähr över de Traav güng unsen Weg na Meckelnborg. Up de Feller legen deelwies dichte Nevelswaden. Dörch den Nevel dükern meist as Gespenster Büüsch un Hüser up.

Aver bald harr de Sünn dat Seggen. Trüüch bleven luder Ieskristalle an Bööm un Buschwark, Ruuchriep! Wat weer dat smuck. Dat müss ik doch mit mien Knipskassen fasthollen.

Vör en Huus in't Dörp weer en Foderstell för Duven. Up en Laternstang seten Kreien up de Luur, se wullen ok wat vun dat Foder afkriegen.

De Kreihn passt nipp op...

...de Gössel sünd in Levensgefohr, aver nich vunwegen de Kreihn

Unsen Weg güng wieder dörch dat neegste Dörp an en oolt Backhuus vörbi. Up en Buurnhoff an unsen Weg seten an en tofroren Diek wull twintig Göös. Den Martinsdag harrn se goot överstahn, aver Wiechnachten stünn vör de Döör...

Dat ole Backhus

De Sünn steeg immer höger. Dat helle Licht leet unsen Blick över wiede Feller un Koppeln gahn. Koppwieden sümten unsen Weg. Up de rechte Siet vun uns lepen Peer up de besniete Wisch un söchen na Grasbüschel. De warme Aten steeg ut ehr Nüstern. Ümmer wedder kregen wi wat Nieges to sehn. "Is dat nich schöön,"stupps ik mien Mann an. "Is doch goot, dat wi uns upmaakt hebbt!" He nickköpp mit enen Grienscher.

"Weets wat," meen ik door to em, "wi köönt egentlich na unsen Biohoff föhr'n un frische Eier köpen!" De Hoff liggt an de Straat na Klütz in Hohenschöönbarg.

Dat Buernhuus in'n Snee

Dat ole Fachwarkhuus kannst al vun wieden up den Barg liggen sehn. Wi rumpeln den lütten Weg mit uns Auto na baven un stellen dat vör de Schüün af.

De Hoff

Kompromiss? Gifft nich!

De Buursfru weer uns al wies woorn un wink uns ut de Huusdöör to. Vör dat Huus in en aftünten Veehhagen lepen halfstarke Bullen un en lütt Kalf. De Halfstarken weern wohrschienlich dörch den Sünnenschien övermödig woorn. Se weern an't Strieden un stötten mit de Köpp gegeneenanner, dat dat blots so kracht. Dat sehg richtig mulmig ut. Dat lütte Kalf bleev ut Angst lever an de Stalldöör stahn. Up mien Ropen "Bülle, Bülle", keem dat aver doch an dat Stakett un leet sik vun mi den Kopp kraulen. Dat Kalf höör up den Namen Liesbeth.

Liese un Liesbeth sünd freedvulle Geschöpfe

Nu wöör dat aver Tiet, dat wi in dat warme Huus kemen. Binnen buller en lustig Füer in den Aven. Wi hebbt uns eerstmal de Hannen warmt un uns up de Avenbank verhalt. Glieks schick de Buur sien lütten Söhn na den Höhnerstall. He sull Eier halen. De Jung keem trüch un meen: "Die Hühner waren heute aber faul, sie haben nur zwei Eier gelegt." Wi harrn aver Glück, dor legen noch en poor Eier in en annern Korf.

Koppwicheln in Sünn un Riep; Muschi is ganz skeptisch

Na unsen Inkoop hebbt wi noch eenmal över den Hoff in't wiede Land keken. Dor slieker noch en lütte Katt vör uns dörch den Snee! Denn güng dat na Huus. Up de Fähr hebbt wi denn noch den wunnerboren Blick up unser Tramünn genaten. Wedder to Huus weern wi uns eenig: Dat weer en wunnerbore Fohrt in de Sneelandschop. Un dat an'n 1.Advent! Ob wi dütt Johr wull witte Wiehnachten kriegt?

Rolling Home na Travemünn