Mit Elisabeth bi de Schaap

vun Antje Heßler

Puh, Regenweder! Aver Minschen sünd good utrüst!

Endlich weer dat sowiet. Mit Elisabeth, ehr Modder un Oma möken wi uns up den Weg. Leider harrn wi enen Regendag erwischt un dat weer ok noch teemlich kolt. Aver Elisabeth weer warm antrocken un harr enen smucken bunten Regenschirm.

De Schaap hebbt ja en intressante Fellteknen!

Up den Weg na den Schaapsstall kemen uns al Schaap mit ehr lütten Lämmer in de Mööt.

Blick vun den Schaapsknüll

Puh, Regenweder! De Schaap hollt bloots de Nees orr den Moors an de Luft

De Regen maakt de Schaap blangenbi nix ut. Ehr Fell hett vun Natuur so veel Fett, dat dat Regenwater doran afperlt. Dat Schaapsfellfett kannst richtig föhlen, wenn du so'n Schaap strakelst. Denn föhlt sik de Hand achterna richtig klebrig an. — Un schull de Regen wirklich mal to un to dull kamen, denn kann dat Schaapsfell bet to en Veerdel vun sien Gewicht an Water opnehmen, ahn dat sik dat natt anföhlt!

De Regen geiht de Schaap an'n Moors vörbi

De Schaap sünd en bunte Truppe

De Stall höört to de Naturschutzstation Dummersdorfer Ufer

"Wir wollen doch in den Stall und die kleinen Lämmer streicheln", keem dat vun Elisabeth. Recht harr se! So möken wi uns up den Weg na den Stall. Dor keem en junge Fru mit en lütt Lamm, dat jüüst up de Welt kamen weer. Se bröch dat gau in den Stall to ehr Modder. De Stall weer ünnerdeelt mit luder lütte Koben. Jede Koben weer mit Stroh utpulstert. In den een Koben leeg al de Schaapsmodder.

De komodige un warme Stall —
so komfortabel geiht dat in de frie Natuur nich to

Also den Snack vun dat "Swatte Schaap" muttst in düssen Stall
annersrüm denken — hier is en witt Schaap en "swatt Schaap"

Dat Minschenjungdeert

Nu is de Tied, wo in uns Klimazoon de mehrsten jungen Deerten op de Welt kaamt. De Grund is natüürlich, dat dat Weder nu milder warrt, mehr Nohrn dor is un de jungen Deerten sik wat ranfreten un stark warrn köönt, bit de neegste Winter kümmt. Denn överleevt de mehrsten. Poor starvt jümmers, sünnerlich bi dat Leven in frie Natuur. Dat gellt sogor bi Deerten, de so good un warm utstaffeert sünd as de Schaap. De Natuur — de Evolution, de Entwicklungsgeschicht — hett dat so inricht, dat de Brunft orr de Poorungs- orr Hoochtiedstied för de Deertenöllern bi jeed Spezies jüst passlich so liggt, dat de Jungen in'n Lent boren warrt.

Un woso gellt dat bi de Minschen nich? Nu ja, de Minschen hebbt in'n Verloop vun de Evolution so veel Plie tosamenraakt, dat se ehr Kinner to all Johrstieden dörbringen köönt. Dorwegen sünd se ok dat ganze Johr fruchtbor. So kann uns Spezies de mehrsten Nakamen tügen — dat is allens, wat för de Natuur wichtig is.

Dat lütt Lamm keem nu to sien Moder. De slick ehr Kind leev af, bit dat dröög weer. Mit den Kopp raak se Stroh över ehr Kind un deck da to. Blots de lütte Kopp weer noch to sehn. Elisabeth keek mit grote Ogen up den Arm vun ehr Moder to.

Is Moderleev wirklich bloots de Leev to de egen Gene?
Wi wüllt dat mal nich glöven

Och, wo deit dat good, vun Mama todeckt warrn!
Blökt se opletzt noch en Slaapleed?

"Du Schaf?" "Du Homo Sapiens?"

Aver denn wöör se unruhig, wull rünner un ok noch de annern Schaap in den Stall bekieken. Vör en groot Schaap in en Koben bleev se stahn. Bück sik un keek dörch den Holtverslag: "Du Schaf?", fraag se. Keek mi an un meen "Du Frau Heßler?" Wi hebbt nickköppt un uns dull höögt. An leevsten wull se dat Schaap strakeln.

"Mama, dat Schaap hett mi antert!"

Familie Wittschaap ünner all de Bunten

Nu sull dat aver wieder gahn. Goot, dat Elisabeth Gummistevel an harr! Dat quatsch richtig, as se dörch den Matsch na buten güng. Mit ehr'n upspannten Regenschirm tippel se wieder över den Hoff. Dor wöör se up de Wisch achter den Stall twee Esel wies. Glieks leep se an den Tuun un wull de Esel strakeln. De söchen aver dat Wiede.

Swatte un brune Lämmer: De Schaap kennt keen Rassismus

Wittlamm un Swattwittlamm speelt tosamen

Elisabeth weer intwischen ok mööd. Un dat güng wedder na Huus. Wi hebbt uns aver noch de Schaap up de Koppel ankeken. Un de Esel hebbt uns ok gefulln!