Vadder un Söhn

vun Antje Heßler


Se köönt de Fotos per Klick vergröttern. Trüch kaamt Se denn mit den Zurück-Knoop op de Browser-Symboolliest.

"Hest dat höört?" Mien Mann keek vun de Zeitung hoch. "De Hasselpogg is wedder dor!" Nu höör he dat ok. Dat weer nich blots en, dat weern twee, de sik äpp, äpp, toquarken. Dor weer seker ok Anton, unsen Hasselpogg vun verleden Johr dorbi. He mell sik wedder an! Wat schöön! Al siet vele Johr'n is he uns truu!


Anton


Billerradel: Kannst den Pogg finnen?

Neegsten Avend, wi seten up uns Terrass, höörn wi wedder äpp, äpp äpp! Dat keem ganz ut de Neegde. Ob Anton wedder in de Avendsünn ünner mien Fenster seet? Un wohrhaftig, ik wöör em in den Winterjasmin ünnert Fenster wies.

"Haal mal gau den Tritt ut den Keller, dormit ik em beter bekieken kann!" Vörsichtig kladder ik up den Tritt. Mien Mann höll em mit beide Hannen fast. "Kannst em sehn?" fraag he. "Jaa! Du, dat is nich blots Anton", jubel ik. "Du warrst dat nich glöven, he hett noch sienen Söhn mitbröcht!" Nu sünd wi vörsichtig afwesselnd up den Tritt kladdert un hebbt uns Vadder un Söhn bekeken. De Lütt glänz in den Sünnenschien.


De Nawuss krümelt sik ganz bescheiden tosamen


Hööchstens mal en Blick na links riskeern, na Vaddern

"Den Tritt laat man up de Terrass stahn, villicht bruukt wi em moorn noch wedder", meen ik to mien Mann. An annern Dag weer herrlich Weder. Endlich harrn wi düssen Sommer mal Sünnenschien. Ik weer alleen. Wedder höör ik Anton ropen. Gau stell ik den Tritt up un kladder ganz vörsichtig na baven.

Wat ik dor to sehn kreeg! Dor heff ik in Droom nich an dacht! Vadder un Söhn seten in'n Sünnenschien an de Wand. Baven över Vadders Kopp seet de Söhn. He pass goot up den Lütten up. Af un an keek de Lütt sik na Vaddern üm. Sehg meist ut, as snacken de twee miteenanner.


Anton kriggt Besöök: De Vörspies kümmt


De Wandluus. Is se levensmööd?!

Dor wöör ik miteens en grote Wandluus wies. Se stüür direktemang up Antons Kopp los. "Wat dat wull afgifft?" dach ik blots un höll de Luft an. Ümmer neger keem de Wandluus an den Kopp vun Anton. De harr en Been wiet utstreckt un dreih den Kopp in Richt vun de Wandluus. Harr se em noch gor nich sehn? Dor, miteens leet se sik ganz eenfach up de Eer fallen. Weg weer se! De Gefohr weer vörbi.

De Söhn vun Anton harr sik in de Twischentiet in Sekerheit bröcht. He harr sik ünner den Winterjasmin verkrapen. Vun em weer nix mehr to sehn. Dat weer en ganz plietschen Jung.


Wandluus, Wandluus, wohr di!

An neegsten Dag höörn wi wedder dat Kunzert vun de Hasselpögg. Seker wüllt se uns goot Weder vörut seggen!


De Lütte öövt al Wederprognoos: Sünnschien!


To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.

21.8.2011


na baven