De Swaanenkönig

vun Addi Kahl, nadicht na en Songtext vun "Karat"


Dor böög en Swaanenkönig sien’n Nack op dat Water daal,
siene Fittjen so witt as an eersten Dag, rein as ’n Sireensang.
Un in’t Glinstern vun de Morgensünn keek he in den Spegel vun de Wellen rin
un mit brekende Ogen wüss he: Düt wöör sien Afscheed sien!

Wenn en Swaan singt, swiegt all Deerten still.
Wenn en Swaan singt, luustert alle Deerten.
Un se swiestert sik liesen to, wispert in September-Harvst:
„Dat is de Swaanenkönig, de in Leevde starvt!“

Un denn füng de Swaan’nkönig an to singen, sien eerst un eenzig Leed,
ünner de Truurwichel, 'neem he alltied sien Leven leeven dä.

Un he süng in schöönste Töön, de man je vun Deerten höör,
he süng vun de Schöönheit vun düsse Eerd, de em deep betöör.

Wenn en Swaan singt, swiegt all Deerten still.
Wenn en Swaan singt, luustert alle Deerten.
Und se swiestert sik liesen to, wispert in September-Harvst:
„Dat si de Swaanenkönig, de in Leevde starvt!“

Un so singt de Swaanenkönig sien’n ganzen letzten Dag,
bit de Avendsünn still in't Düüster övergeiht,
an sien knorrige Truurwichel wispernd de Bläder weiht.
Lieser un jümmers lieser höört man siene Töön,
bit an’t Enn in de Schummeree sien Singeree verweiht.

Wenn en Swaan singt, luustert alle Deerten.
Wenn en Swaan singt, swiegt all Deerten still.
Un se böögt de stolten Häls deep daal
un wispert liesen in September-Harvst:
„Dat is de Swaanenkönig, de ünner Wicheln in Leevde starvt!“


mehr vun den Autor hier
Fotos: Gertrud Everding
26.9.2020

trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet