De
Swaanenkönig
vun Addi Kahl, nadicht
na en Songtext vun "Karat"
Dor böög en Swaanenkönig sienn Nack
op dat Water daal,
siene Fittjen so witt as an eersten Dag, rein as n Sireensang.
Un int Glinstern vun de Morgensünn keek he in den Spegel
vun de Wellen rin
un mit brekende Ogen wüss he: Düt wöör sien Afscheed
sien!
Wenn en Swaan singt, swiegt all Deerten still.
Wenn en Swaan singt, luustert alle Deerten.
Un se swiestert sik liesen to, wispert in September-Harvst:
Dat is de Swaanenkönig, de in Leevde starvt!
Un denn füng de Swaannkönig an to singen,
sien eerst un eenzig Leed,
ünner de Truurwichel, 'neem he alltied sien Leven leeven dä.
Un he süng in schöönste Töön,
de man je vun Deerten höör,
he süng vun de Schöönheit vun düsse Eerd, de em
deep betöör.
Wenn en Swaan singt, swiegt all Deerten still.
Wenn en Swaan singt, luustert alle Deerten.
Und se swiestert sik liesen to, wispert in September-Harvst:
Dat si de Swaanenkönig, de in Leevde starvt!
Un so singt de Swaanenkönig sienn ganzen letzten
Dag,
bit de Avendsünn still in't Düüster övergeiht,
an sien knorrige Truurwichel wispernd de Bläder weiht.
Lieser un jümmers lieser höört man siene Töön,
bit ant Enn in de Schummeree sien Singeree verweiht.
Wenn en Swaan singt, luustert alle Deerten.
Wenn en Swaan singt, swiegt all Deerten still.
Un se böögt de stolten Häls deep daal
un wispert liesen in September-Harvst:
Dat is de Swaanenkönig, de ünner Wicheln in Leevde
starvt!
|