De Sinn vun't Leven

vun Addi Kahl

De Harvstwind püüster, un een vun de Bläder
wisper vertwiefelt an Boom:
„Kiek maal, Boom, wo asig — mien Ränner
ward all so gresig bruun?!
Ik müch doch ok bloots noch en beten
länger op uns Ierd leven.
Segg maal, Boom, villicht kannst du mi
noch beten frischet Water geven?"
Dor wisper de Boom lies,
un wat he sääh, dö weh,
weer avers ok wies:

"Dien Süstern sünd nipp un nau ok noch döstig,
müchen länger leven.
Opletzt könnt ji sowieso ni nich för alle Tieden
in mien Boomkroon kleven.
Du warrst begriepen, een luurletzte Platz
is ok för di langen bestimmt.
Di blifft avers noch de wunnerbore Swiemel
in kühlige Harvstwind.
Du warrst mit anner Bläder in 't Heegholt lannen,
irgendwo dorbinn',
un dörfst mi glöven, dien bescheden Dorsien
op uns Ierd harr depen Sinn,
denn ok du as Blatt weerst wichtig
för den Kreisloop vun 't Leven,
un wieldat du vergeihst, ward niege junge Bläder
ehr Dorsien beleven!
Bruukst ok nich so verfehrt sien
un kannst di mit mi doröver frein,
wat all de Kreaturen op uns Ierd
an di un dien Süstern harrn,
denn ahn Schadden würrn se balden
in de knakendröge Ierd rümklarrn."