Notizen ut'n Harvstmaand


verlaten industrierebett,
brüchig beton —
in lerrig fensterhöhlen
flappt de gardien

man nee! ünner streng
beobachten staht wi:
de duvenpolizei
höllt wacht.



unheil töövt, wiest di sien padd;
sien stremel small un gries.
de windrööd wohrschuut di vör wat —
du warrst dat noch nich wies...
se fuchtelt panisch: wohr di weg!
un di besliekt en ahn'n:
du ahnst, jüst dat is nu dien weg,
de wulkenstraat to gahn.


dör'n nevel flappt en flüchtenslag, unsichtbor ahn verhüllen;
noch slöpersch is de junge dag un liggt noch ganz in'n stillen.
bald, wenn de sünn de slier brickt, warrt töverdunst verweiht;
denn wiest sik, wo dat woter stiggt — wo hooch de elv al steiht.


mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet