Notizen ut'n Harvstmaand


de fulen rulln

wat schall de danz? us bargt ja ganz
de wisch, 'neem wi us duckt;
hier wussn wi rut, hier roht wi ut
bet se us wedder sluckt.


bi nacht verlischt de stratenkoort.
dat land verwannelt sik.
de grund sleit üm in anner oort.
wees wiss nich, wat na süüd, na noord
un di to föten liggt!


geestkind

leven hett
leevlichkeit
bloots as de geest;
mehr nich
beed't di
as sachte welln, en heven ehrder gries
un allns entfeernt vun di; entfeernt de köh,
de vagel, een bloots, de sin stille runnen flüggt.
sachte, sachte!
de wisch is gröön, de borrn gifft ok sin broot,
un düt gesicht vun't leven, 'neem in kiekst,
is din gesicht.


besünnere lü, de mi in'n harvstmaand tomööt kemen

seilflegen kann de bottervagel, reglos, lang un hooch.
de lütte spinn klabastert reinweg dör de luft —
an'n fadem, den keen oog sehn kann.
liekers mutt he an min linken foot fastmaakt ween.
ik höör to ehr nett, 'neem se in leevt,
ahnweten do ik dat.
dat röögt mi dat hart an.
ik röög mi nich. ik bün
bewahnt.

de nienich schaten fotos

fohren, groot maker un vernichter vun biller:

  • de veer lierlütten rapphöhner an'n wegrand — een weer swatt un keek mi an
  • de dree jungs op den strohballen — se keken kuntant vör sik dal, man as ole lü
  • ...un de brügg över de autobohn, de momang vun de dree fortbewegen:

    hier nerrn susen de fohrtüüch mit tempo dör,
    baven föhr de riedersch ehr peerd an'n tögel sinnig langs,
    un dorachter stunn still de hittluftballon vör de sünn.

biller, de de straat maak un de de straat versluck:

keen hollen gifft't.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet