Notizen ut'n Nevelmaand

Dat weet üm en geheimes Mehr,
so gröön liggt dat, vull Tovertroon;
so nimmt de Möhlenbek dat Wehr,
vull Weel sogor noch in sin Rohn.

So wiest dat Holt sin reinstes Witt
de deep stahn, avers true Sünn,

so geevt de Reiherhorsten mit
ehr Spegelbild sik sülven hin.

Foto: G.Everding

De Bramfelder Gruuv

En levig Zoo vun teihn Hektar,
de Arbeitslüü as Mieren lütt,
dat wuselt hier, dat wuselt da,
dat schruuvt un kladdert, schuuvt un gütt
Beton mang Platten noch un nöcher.
Wa spannend sünd solk Wunderlöcher!

En Männerwelt, en Biotop
vun't Technische, berekenbor;
du nimmst as dör en Mikroskop
beschränkte Universen wohr,

de in sik ganz vullkamen sünd,
plausibel, fesselnd, effizient;
un dochen ut afsurde Grünn
op Wänn vun Gussbeton anrennt.

De Pietschenmast kiekt twieveln op
de Wuselee; dat hülpt em nich,
de Kranen wasst em övern Kopp,
de Buuschienwerfers löscht sin Licht.