Notizen ut'n Maimaand

de maand speelt wulk — he denkt as ik,
will sien natuur nich wiesen;
mang witten schuum verstekt he sik,
verhöllt sik still un liesen;

un ok de sünn nimmmt op dat speel,
will aart un wesen decken,
man ehr bemöhn versleit nich veel,
se kann sik nich verstecken.

dat kratt is taag, dat kratt will hooch,
rop op den lüttjen wall
mit letzte knööv, is hin un all
un röögt de kroon vun'n lütten wall,
as weer de letzte sünnenstrahl
un all sien guld nich noog.

dat fröhjohr blöht,
dat fröhjohr grööt,
all mennig struuk strahlt gröön un gold;
man merrnmang bröödt,
ganz unbehöödt,
de lüttje aant vun holt.