danz langsam, danz
den wichelwalz
as poor, as twee un een;
weeg di in tangoschritt, bit alls
anfangt, sik mittodreihn —
och giff dien hand! mien wichelpull
is licht as snee un freudenvull.

de boom, de sünn un de planet
deelt en geheemnis, dat se weet;
wi minschen köönt't nich raten.
wi luustert op ehrn stillen praat
un weet sachs, dat wi biester gaht
langs unse glatten straten.

för de nienich knipsten biller

de bussert op den jagerstohl,
de köhl in't dickicht öögt;
de smeetsche bark in dänzerpoos,
ehr witt dör snee erhööcht;
de swatten stämm, vun snee beleckt,
fallt ut den woold as tungen;
de gröne hoff südoost den boom,
vun sneewind unbedwungen ——
de ogenblick terfallt in't narms, wiel ik nich hollen kann.
dat bild starvt den vergetensdood. sien mörder: autobahn.