sett in kooles witt de sporen
üm uns' door na ünnerwelt!
laat uns danzen, drängeln, horen —
minschen seht nix, bloots ehr ohren
jückt, wenn luut uns danzleed gellt...

later denn — mehr snee is fullen
un füllt püük de muster ut —
laat wi traag hendaal uns rullen
in uns höll, neem ahn verschullen
wi vun allens slechte ruht.

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing