Notizen ut'n Aarnmaand


bokhorst

de stoppeln sünd güllen, de weten weer gries.
de hitten geiht över in flimmern.
vun allns, wat de eer beedt, heet düt "paradies" —
is doch bloots en bild ut mien binnern ...

gedankenlandschapen gliedt weg mit dat koorn
un spreekt, wat unseggbor is, ut,
so neeg an de wohrheit as stoffwulk an oorn,
neeger, as en hartslag sik truut.

ik sülven bün utdruck bloots, afdruck vun wied.
ik schriff nich, mit mi warrt bloots schreven. —
de meihdöscher wendt sik na mi. dat warrt tied,
solang ik kann, utdruck to geven.


de lütten eken

in'n acker hett de eek ehr seit.
nu kriegt se licht. dat koorn woor meiht.

desülve knööv röögt sik in all;
elk driggt datsülve potential ...

denn geiht de ploog doröver her,
un nixnich weet orr tüügt vun ehr.

leven verswendt sik, üppig, riev,
ok an den dood. nüms röppt ehr: "bliev!"

bloots mudder eek, de steiht noch dor —
de een, de wuss, eensam un roor.

— büst du en eek, de wassen kunn?
denn dank dien gott to jede stunn.


mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet