De Dannenboom

Märken vun Hans Christian Andersen.
Plattdüütsch: Antje Heßler


Mehr över Märken, Kunstmärken
un dat Leven vun H.C. Andersen

To'n Anhören hier klicken:


Lesen deit Antje Heßler in Holsteener Platt.


 

 

Dor weer mal en lütten Dannenboom. De stünn merrn in'n Wald mang all sien grötter Bröder. De Sünn strakel em meist jeedeen Dag, un de Wind fichel sien Telgen. Dat güng em so goot, aver he wull nix wieder as so groot warrn, as siene Bröder.

In dat neegst Johr güng he wieder in de Hööcht, un in dat överneegst noch wieder. Bi de Dannenbööm kann man jeedeen Johr aflesen. Aver immer noch weer he so lütt, dat to sien Arger de Hasen över em röverspringen kunnen. De Kinner, de in den Wald Beeren un bunte Blomen söchen, bewunnern em: "Wat is de Boom nüüdlich!"
He harr aver blots immer en Gedanken: "Wenn ik doch blots eerst so groot weer as miene Bröder!"

Wedder güng en Johr in't Land un noch en Johr. De Boom weer in de Twischentiet so groot, dat de Hasen üm em rüm hoppeln müssen. Wenn de Wind weih, kunn he al meist so fien mit den Kopp nicken, as siene groten Bröder. Aver sien Lengen weer ümmer wedder: Grötter warrn.

In de Wintertiet kemen jeedeen Johr Lüüd, de söchen sik Bööm ut, de besünners goot wussen weern. De kemen up enen Wagen un wörrn wegföhrt. Bannig geern harr uns lütt Dannenboom wüß, woneem se hinkemen.
Dor fröög he de Lünken, un de vertellen em, dat se in de Stadt dörch't Fenster in en Stuuv keken harrn. Un wat harrn se dor för en Herrlichkeit sehn! Dor stünn en Boom, de weer vun baben bet ünnen mit bunte Saken behängt. An jeedeen End vun'n Telgen weer en Talglicht fastmaakt. Engelhoor un Lametta hüngen över de Telgen, un ganz babenup an'n böversten Enn harrn se enen gollen Steern upsett. Ünner den Boom stünn Speeltüüg un luder inwickelt Paketen. Dat vertell'n em de Lünken. Wenn he doch ok blots so wat Schönes beleven kunn! He weer ganz trurig.

De Sünn un de Wind versöchen unsen lütten Boom to trösten.
"Freu di, dat du hier in den schönen Wald sien kannst, freu di, dat du noch so jung büst." Aver de Boom wull nix dorvun weten. He wull blots wassen un grötter warrn, dormit he ok to Wiehnachten in en warme Stuuv keem un all de Herrlichkeiten, de de Lünken em vertellt harrn, beleven kunn.

Wedder keem de Harvst un denn de Wiehnachtstiet. Un wedder kemen Lüüd in den Wald un söchen sik Bööm ut. Glieks as eerst wörrn se unsen lütten Dannenboom wies. "Kiek mal, de is schöön wussen, den nehmt wi." Mit en groot Biel hacken se den Boom üm. Vör Wehdaag wörr he ohnmächtig un full mit enen depen Süüfzen üm.

He keem eerst wedder to sik, as he in de Stadt vun den Wagen aflaadt wörr. Dor kemen foorts Lüüd. De menen: "Disse Boom hier is fien wussen, denn nehmt wi." Un de Reis von uns Dannenboom güng wieder.
He keem, so as de Lünken dat vertellt harrn, in en grote schöne Stuuv. De Dener un de Fruuns putzen em düchtig rut. He kunn den ganzen Kraam meist nicht dregen. Appels, Nööt, Zuckerwark un de velen Talglichten, he much nich mehr richtig Luft halen. He weer ganz benüsselt von all dat Blenkern.
"Hüüt Avend, hüüt Avend warrt he strahlen," menen de Fruunslüüd un de Dener.

"Wenn dat doch blots eerst Abend weer," dach de Boom. "Wat dor wohl passeert?" He harr mächtig Borkenwehdaag, — un Borkenwehdaag sind för enen Boom jüst so slimm as Kopp-Pien för de Minschen.

Nu weer dat endlich sowiet, de Lichten wörrn ansteken un de groot Döör güng up. En Barg Kinner störken rin, achteran kemen en beten wat sinniger öller Lüüd. De Kinner harrn den Boom binah ümrönnt. Dat knack richtig in sien Telgen. Man en Glück, dat sien Spitz an de Deck faßbunnen weer, sünst weer he seker ümkippt. Nu güng dat an de Paketen. De Kinner störken sik up de Paketen un danzen mit de Geschenken üm den Boom. Uns lütt Dannenboom wörr ganz swinnelig.

In de Twischentiet weern de Lichten meist ganz dalbrennt un de Dener puust se ut. Nu repen de Kinner na en Geschicht. Un de ole Mann vertell as jeedeen Wiehnachten de Geschicht von Klumpe Dumpe or vun Ivede Avede. Denn wörr de Boom vun de Kinner plünnert. Dorbi knack dat wedder bannig in sien Telgen. Nu wörr dat Licht utmaakt un all güngen ut de Stuuv.

De ganze Nacht stünn uns lütt Dannenboom alleen un ganz still in de düster Stuuv.
"Morgen warrt dat seker noch schöner," dach he. "Se maakt mi seker noch schöner as den Dag vörher."
Aver an annern Morgen kemen de Dener un de Fruuns un slepen den Boom de Trepp hendal in en düüster Eck, wo keen Licht henkeem. Door stünn he nu un kunn över sien Leven simmeleren. He kreeg en groot Lengen na den schönen Wald un na den Sünnenschien. Vörbi! He lehn sik gegen de kole Muur un föhl sik ganz un gor verlaten.

"Piep! Piep!" sä dor en lütt Muus. Se keek den Dannenboom neeschierig an un wull weten, wonehm he herkeem. Op he sik ok an den schönsten Placken up de Eer, in de Spieskamer, utkennen dee, wo man mager rin güng un fett wedder rutkeem. Aver dorvun wüss de Boom nix. Nu füng he an to vertellen, vun den schönen Wald, vun de Kinner, vun den Sünnenschien un vun de gröttst Herrlichkeiten, de he beleev harr.
"Wat müss du glücklich west ween", meen de lütte Muus, de noch von en anner Muus Sellschop kregen harr. Un vör luder Freud fungen se an, in den Boom to spelen.

Dat anner Mal bröchen se noch mehr Müüs mit. De Boom müss ümmer wedder sien Geschicht vertellen. Toletzt kemen sogoor twee Rotten. Aver de funnen sien Geschicht langwielig un kemen nich wedder. Ok de lütten Müüs bleven weg. Nu weer uns lütt Boom wedder ganz alleen. Un noch grötter weer sien Lengen na den Wald. Aver dat weer vörbi. In de Twischentiet weer buten Fröhjohr.

Enes Dags pulter wat up de Trepp. Groff wörr de Boom vun den Knecht ut de Eck halt. Up den Weg na buten verlor he sien ganzen Nadeln. He weer so vun dat Dageslicht blend, dat he dat eerst gor nich mitkreeg. As he an sik dalkeek, kreeg he enen groten Schreck.
De Knecht nehm nu dat Biel un hack unsen Dannenboom in lütte Stücken. Dat ganze Bünzel smeet he ünner den Ketel un dat Füür flacker hell up. Dat Bünzel prassel un knack, un dat höör sik as depe Süchten an. Bi jeedeen Süchten dach uns lütt Boom an enen Sommerdag in'n Wald, an de funkeln Steerns un den Wiehnachtabend.

"Vörbi, vörbi", sä uns lütt Boom. Denn weer he verbrennt.

 



trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet