Dat is Zibbel, de Steenjung. He süht en beten ut as en Zibbel.

Ik heet Zibbel, un wi Steenmänner höört to de Ünnereerdschen.
Mien Vadder hett mi schickt. Ik sall nahkieken, up dat Ies vun den Mövensteen verswunnen is.

Baben ankamen, kunn ik wies warrn, dat he blots noch en lütte witte Kapp ut Snee up harr.

De Mövensteen hett baven Grööntüüch vun Algen, un da bavenop noch Snee!

Gau klatter ik in uns Höhl hindaal un geev mien Vadder Bescheed.
De Sünn harr in de Twischentiet den Rest vun de Sneekapp upleckt.

Mien Vadder trock den Süüdwester an un klatter up den Mövensteen.

Papa Steenmann behöllt de Översicht

De Hand över de Ogen, keek he över dat blage Water.
Denn klopp he up den Steen un reep: "Juuch köönt all na baven kamen, de Luft is rein!"

De Mövensteen is frie vun Snee, aver bannig groot. En Ries, de mit Steens smitt, mutt böös ween, dat weet de Steenmänner. Is doch fies! Steens sünd ehr Verwandten!

Wi harrn ümmer Angst vör den groten Ries Mööv. De hett mit anner Riesen tohoop ümmer grote Steen vun dat Brodtner Över in't Water smeten. Se hebbt utprobeert, 'keen an'n wietsten smieten kann. Denn groten Steen vör uns Höhl hett he uns meist up den Kopp smeten.

Dorüm hebbt wi den groten Steen den Naam Mövensteen geven.

Nu keem uns ganze Sipp ut den Bu. Dat weer en Drieven un en Leven! All wulln se den besten Placken in de Fröhjohrssünn hebben.

Soooo vele Steenmännekens wüllt all an de Sünn!

Welk klattern sogoor bit an de Waterkant. Een vun uns Sipp prööv dat Water in en Pütz, up dat to'n Baden al warm noog weer.

De Steenjung links stickt en Twieg in't Water. Steenmänner sünd heel reinlich un baadt geern!

Wat en Glück, dat uns Vadder uppassen de. He keek ümmer wedder över't Water.

Papa mutt op de ganze Bande oppassen!

Mit eens platsch en grote Well gegen den Steen.

Platsch! Steenmänner baadt twoors geern, aver so en grote Well kann ehr ümrieten!

Dor klopp mien Vadder up den Steen un wies mit de Hand över't Water. Nu wöör ik ok an de Kimm enen witten Punkt wies.

Oha! Dat grote Schipp warrt en Barg Welln maken! Dat bedüüdt Gefohr!

"Zibbel, segg all Bescheed!", reep he mi to. "Uns Sipp sall sik gau in de Höhl verkrupen."

Ik klatter över de Steen. Dat weer gor nich so eenfach. Nu höör ik ok noch so en depes Brummen as vun enen Motoor.

Oha! De Welln sünd al hooch! Warrt de Steenjungs dat rechttiedig schaffen?

De meisten vun uns Sipp weern al verswunnen. Aver noch so'n poor weern ganz nah an de Waterkant.

Dat Brummen wöör ümmer luder. Dat keem vun en groot Fährschipp. Dat stüer na Tramünn.

Glieks is dat to laat! Dat Schipp kümmt!

Dat Schipp möök grote Welln, un dat is för uns Ünnereerdsche en groot Gefohr.

Aver mien Sipp weer rechtiedig verswunnen, un alle Steen weern wedder leer.

Uff, dat hett klappt! All sünd se weg!

Puh! Nu weer dat to laat west!

Mien Vadder klopp mi achterna up de Schuller un meen: "Du hest dien Saak goot maakt, mien Jung!"

Över dat Loff heff ik mi freit.