Tappi, de Waldwicht: Moin, Moin, leev Kinner! Juuch Tappi is wedder dor! Ik hööp, dat de Wiehnachtsmann flietig weer un juuch ornlich wat bröcht hett, un dat Juuch goot in't niege Johr kamen sünd. Ik müss mal wedder up Reisen gahn un nakieken, nehm dat bi Juuch
utsüht.
Up mien Weg hierher heff ik den Eekkater drapen. He seet baben in en groten Boom un reep: "Wat wullt du denn hier?" Ik anter: "Ik mütt doch mal nakieken, up juuch dat goot geiht!" Ik mascheer den Goornweg wieder rünner.
Grote Bööm versparren mi den Weg. Ik bün denn ganz eenfach up en Astgavel klattert. Vun dor baven kunn ik allens goot översehn!
De Winterjasmin blööh wedder! Sien gelen Blöden lüchen bit na ünnen in den Goorn. Dat is en Wunner, dat de hübschen gelen Blöden de Küll utholt. Ok de lütten Sneekieker keken mit ehr eerst gröön Spitzen ut de Eer. De roden Christrosen weern wedder övermödig. Stolt recken se de Köpp. Un wi harrn eerst de Meern vun den Januarmaand tofaten!
"Wenn dat man goot geiht", piep de Amselmann.
Ünner den Winterjasmin seet en lütten Bookfink. He söch Schutz vör den kolen Wind. Sowiet ik dat sehn heff, weer in den Goorn allens in Ordnung. Nu müss ik aver sehn, dat ik en Nachtquarteer funn. De kole Wind puust mi dörch de Kleder. Ik füng an to freren. Dat neegst Mal vertell ik mehr!
Gode Nacht, leev Kinner! Dreih sik üm un weer verswunnen. Un hier warrt de Geschicht vörleest:
Fotos un Text: Antje Heßler
13.1.2013 |