Tau'n Anhören hier klicken:

Vertelln deit Rudi Witzke in vörpommersch Platt.

Nis Puk is in Süüd-Jüütland und Nordfreesland Tohuus.

Nordfreesland. Maalt vun Hans P. Feddersen

En Puk is de Huusgeist vun de Fresen.
Hei levt up den Dachböön.
Een kann ehm swoor utspioneeren.
Hei hett een Mütz,
de ehm unsichtboor maakt.

Hei is een goodmödige Geist
un passt up Huus un Hoff up,
wenn sien Lüüd to ehr Kinner,
ehr Veih, ehr Bööm in de Hölter,
to allens, wat mit de Minschen levt,
gaud sünd.
Wenn aver de Natuur vun den Minschen
kujoneert ward,
dennso straft hei de æweln Pieniger hard
un steiht de piesackte Kreatuur bi.

Wi sünd up'n Pukenborts- un Putzdag. Ik waar se ehr Puk.

De Fruu, de hier dat Seggen hett, putzt mi graad de Ogen. Wi sünd beten achterran, wieldat de Fruu af un an in dat grote Huus mit den Torm geiht un dor een Fruu un een Mann tosamengifft. Een vun mien Maten weit, dat dat "friegen" heit.

Friegen, dat is Hoochtied maken!

Wenn een Minsch an't Enn vun sien Leven ankamen is, denn bringt se ehm rup na den Barg. Eerst singen se so schöön, denn seggt se Wöör, de mütten trurig sien; denn de annern Minschen lopen de Tranen. Un denn kümmt hei in de Eerd. "Vun Eerd büst du nahmen, to Eerd warrst du warden", seggt se an't Graff.

Un so een Graffsteen kriggt de Minsch denn toletzt.

Nau so is dat bi uns: Vun Eerd wasst uns Boom, wenn hei old is, bräkt hei tosamen, ward morsch um bröcklig un denn wedder Eerd. Gräffnis heit dat. An solk Daag kümmt se nich miehr to uns. Ik heff ehr maal koort in lange swatte Kleedaasch mit'n witt Bruschen seihn. Se truurt mit de Trurigen.

Engel

Alle Minschen hebbt dat nicht so giern, dat so een ool Geist in ehr hilliges Huus up'n Barg is. Ik mutt dor aver hen. Ik help doch de Engel, de een nich seihn kann bi't Behäuden un se uns nich. Wi snackt nich mit de Minschen dorvun. Wi sünd gaude Maten, keen Kobolde. En Versteck finn ik baven ünner dat Dack wißlich. Vun dor kann ik allens seihn un hören, de schöönen Töön un de schöönen Wöör.

Wenn se mi Grütt mit Bodder un Sucker bringt, dat weit ik nich. Se hett wißlich aver schonst een Plaan.

Dat ward de Pastoorsche ehr Puk

Up de Pukendrapen neegst Johr orrer in 97 Johr waar ik maal nafragen, wat dat noch mehr vun mien Maten gifft, de een Pastoorsche un een Kark schulen. So veel köönt dat wiss nich sien.

Mien Bräuder ünnen in den Goorn mutt ik wiss ok vertellen, wat ik dor baven up den Barg so beleven dau. De hebbt ok verschieden Deinste un warden vertellen.

Mien Bräuder

Een weit schonst, wo hei henkümmt: Dat is fröher so een Barack west, nu gifft dat dor för de Minschen wat to Fuddern un to Supen. Eten kannst ok, se seggt aver "Spiesen!"

Un dat Legste kümmt nu: Se eet lütte Fischeier up, de up Ies liggen mütt. Dor will mien Maat sik lüürlütting lütt maken, so lütt as en Fischei, un den Eierfreter in sien Kaldunen kniepen, dat hei in't Bedd mutt un bobenrup noch de Loperie kriggt.

Dat sünd de Fischeier. Se heiten ok "Kaviar".

Und denn kümmt een vun uns dor hen, wo se an een langen Disch sitten, an't Koppenn sünd in'n lütten Keddel de Tahlen vun 0 bit 36 upschreven.

Dat is de Keddel mit de Tahlen. Se seggt ok "Roulette" dorto.

Roulette is Schiet, meent de Puk!

De Tahlen sünd ok up den Disch maalt. Denn spelen se mit een Picker orrer ganz vele un snacken wat in een utlännisch Spraak. De Puk will Besöker in ehr Quarteere dat Geld verstecken orrer, wenn dei in dat "Casino" sitt un to dull drieft bi dat Geldrutsmieten, gau dat Geld afnehmen, dat se nich weiten, wat ünnen un baven is. Hei paßt denn up, dat sik keen dootscheiten deit, wenn all sien Geld futsch is.

Een Plaan hett mien Maat, de in een Penschioon sien Daun hett. De Penschioonsmudder hett een Gast, de drifft dat to dull. Sien Stuuv süht negsten Morgen as en Müllschütt ut. Un nachtens maakt hei Larm, dat een keen Oog tokriggt. Hei fiert! Seggt hei.

De böse Gast

De böse Gast kriggt düssen Fåhrplaan to'n Meddageten!

De Penschioonsmudder ward ehm nich loos. Puk weit Raat: Mit dicke Klüsen kümmt de besünner Gast negsten Dag un will Meddag eten. De Bedeinung bringt em, as afsnackt, den Fåhrplaan mit de Siet upslaan, wo steiht, wennehr de Töög vun de Insel vun Westerland na Niebüll föhrn, nich de Spieskoort.

Mit versteinert Gesicht rööpt hei na de Chefin. De nümmt den Fåhrplaan, ünnerstrickt de Affohrtstiet vun den neegsten Toog un leegt em disse besünner Spieskoort hen. Keen Woort! — Aver hei hett verstahn. Een Stunn later stünn en Taxi vör de Döör un en Napp mit besünners söte Grütt för den Puk up'n Böhn.

Ohauaha, da haust du beter af, du böse Gast!

De arm Fru mutt den ganzen Dag putzen!

Wi lööst uns bi een Fruu af: De is de Mann weglopen, de Kinner sünd noch in't Huus. Se mutt as "Putze" gahn un achter de fürnehmen Minschen uprümen un wischen un stoffsugen. Ganz krumm krüppt se al ümher. Dor nehmt wi uns een, twei Appartementen vör. Denn kümmt de Fruu ok maal beten to Rauh un kann slapen orrer mit ehr Kinner snacken.

Segg, so een Pukengebortsdag is doch wat Schöönes! De lütten Minschen in de Kitas freugen sik ok schonst. Wat de Lütten dor mit uns beleven, dat ward nich vertellt.

Boy Lornsen weit vele Geschichten vun uns. Wenn Du lesen kannst, ward dien Mudder di wiss dat lütte Bauk giern schenken.

Dat Bauk vun Boy Lornsen

Aver de Keitumer köönt bald na dissen groten Pukkenputzdag veel dortau vertellen. Tööv man af! Wenn't mitünner ok nich to glöven is, wat di een vun uns vertellt. Dat is wisslich wohr. Kannst in 113 Johr nafragen orrer beten fröher.

Un dat allens bi uns ornlich togeiht, dorför sorg ik, de grote Puk.

Dat is dat Huus vun dat Wunner vun de Welt. Hier deint de Pastoorsche Gott.