Modder Sünn ehr Kinner:
De Sünnenbloom

Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen


Dat weer mål ein grote, geel lüchtende Bloom. See wåhner in den lüttjen Goorn vun en lütt Båhnwohrerhuus, merrn op't fri'e Feld un liek vör de Schenen vun de Iesenbåhn. De Sünnenbloom weer so groot, dat se över den Goorntuun röver kieken kunn.

De Sünnenbloom

Un wat seeg se dor? Iesenbåhnen! Richtig. Iesenbåhnen, so veel as se blots wull, denn leven langen Dag. Iesenbåhnen, dee nå rechts un dee nå links fohren dän; Personen- un Frachttöög, Snelltöög, Bummeltöög. De Lokomotiev mit ehr "Sch! Sch", de Rööd mit ehr Rullen, de Köhlen-, Post- un Packelååschwågens, de langen Regen åpene Frachtwågens, op dee all'ns möögliche, ok männichmål blökende Kalver un grunzende Swien oplåådt weern, de Sünnenbloom kenner dat all'ns ganz genau, denn se seeg dat ja jümmersto an sik vörbi fåhren.

An'n schöönsten åvers funn se de Personenwågens. Dat weer doch dat lustigste, dor jümmers wedder annere Gesichter ut de Finstern kieken to sehn. Mannslüüd mit Hööt, Fruunslüüd mit Sleiern un Blomenstrußen; Kinner, dee nå de Telegråfendröhd keken oder Schokolååd knabbert oder ehr Popp mit ut't Finster rutkieken leten oder mit dat Snuuvdook nå't Båhnwohrerhuus röver winken dän.

"Worhen möögt se blots all fohren?", froog de Sünnenbloom, un dat Hart dä ehr bannig weh, dat se nich mitreisen kunn — in de wiede Welt.

"Dor kann ik Bescheed geven", meen de nächste Telegråfenstang. See weer dat, dee vun de lütte Gesellschaft hier buten an'n meisten Verbinnung mit de Welt harr.
"Männich vun de Lüüd", sä se, "weern verreist oder fohrt wedder nå Huus. Männich Lüüd reisen för't Geschäftliche, männich för seehrs Gesundheit in en Bad. Vele Lüüd, dee besöken Verwandte oder Bekannte, dee jichenswo anners wåhnen. Un männichwelk wullen in jichenseen annere Stadt wat lernen, na, un männichwelk Lüüd, dee reisen even blots so, üm sik mål de Welt antokieken."

De Sünnenbloom weer nådenkern worrn. "Vele Lüüd, dee besöchen Verwandte oder Bekannte", harr de Telegråfenstang seggt. — Wenn see dat ok blots mål kunn. "Sünnenbloom" heet se. Wenn se nu — wenn se ...

De Sünnenbloom keek nå'n Heven rop. Ja, de Fru Sünn dor båven, dat müsst doch een Verwandte vun ehr sien! Wenn se nu dee mål besöken güng? Ooh, jaa!
Die Sünnenbloom harr twoors bit nu noch keen'n Iesenbåhntog sehn, dee in de Richt nå de Sünn fohren dä. Åvers denn müsst se even ehr egene Iesenbåhn sien. Jaa ... op — un los!

Glieks vertell se den lütten Goorn ehr'n Reisplån. "Glückliche Reis", sän de Kohlköpp. "Hest du ok an dat Mitbringen dacht?", frogen de Blomen. "Wenn man to Besöök geiht, mutt man jümmers wat mitbringen."
Doran harr de Sünnenbloom noch gor nich dacht. Åvers dat full ehr in, dat se ja in ehr lütt Kåmer in de Sååtköörn wat Öl harr; dat wull se Fru Sünn mitbringen, to'n Lüchten.

Un nu dä se so, as wenn se wohrhaftig mit de Iesenbåhn fohren wöör. "Instiegen!", sä se. "Bimm limm limm — affohren! Sch — sch sch —— üüüü ..." Dat harr se so vun de Bahnwohrerkinner höört.
Un de Sünnenbloom reck sik — un streck sik. Aaaach ... güng dat åvers langsam! Doran markt man åvers ok, dat dor keen Lokomotiev vör weer. Un se reck un streck sik jümmers wedder. "Dat is wiss een Bummeltog!", dacht se un streck sik wieder.
Un wenn se een Bummeltog weer! Weet ji, wor wiet de Sünnenbloom in acht Dååg kåmen weer? Ganze teihn Zentimeter wiet — een lüttet Stück wieder as mien Wiesfinger lang is. Een Iesenbåhn weer in desülvige Tiet all binåh in China wesen. Åvers de Sünnenbloom verlor ehr'n Moot nich.
"Gewöhnlich", sä se to sik sülvst, "fohrt de Extratöög twoors extra snell. Mien fohrt nu åvers mål extra langsam, åvers dorför geiht de Reis ok wor ganz extra hen! Eenmål warr ik all henkåmen. — Statschoon Finstersims: Fief Minuten Opholen!"
Se reck nämlich jüst nu bit an den Finstersims vun dat lütt Huus.

Na, un nu güng dat in düt Tempo wieder. In veerteihn Dååg reckt se all bit an den Finsterknoop ran, in veer Wuchen weer se båven bi de Huusdöör anlangt. See weer nu all so hooch, dat se den Båhnwohrer op den Kopp kieken kunn. Un de Sünnenbloom reck un streck sik jümmers noch.
Un jümmers noch keek se mit stråhlende Ogen rop nå de Fru Sünn, dee se wohrhaftig so'n lütte beten liek utseeg. Un wenn dat Åvend weer un in de Töög weern de Lichten ansteken, un dat suus in'n Düüstern so gollen blenkern an ehr vörbi, denn dacht de Sünnenbloom: "Wor ik to Besöök henkååm, dor warrt't noch teihndusend Mål gollener blenkern!"

Nu reck de Sünnenbloom all bit nå dat Regenrohr båven an't Dack. Dat is all bannig hooch för een Bloom, nich wohr?
"Wor wiet heff ik eegentlich noch to reisen?", froog se de Telegråfenstang. "Köönt Se mi dat woll seggen?"
"Twintig Millionen Mielen wiet", weer de Antwoort. De Sünnenbloom wüsst wohrhaftig nich, wor wiet dat weer.
"Un wor lang warr ik dorto noch bruken?", froog se wieder.
"Hunnert Millionen Johr — wenn Se sik beielen, mien Frollein."
Hunnert Millionen Johr!? De Sünnenbloom kunn sik ok dat nich vörstellen, wor lang dat weer. Åvers — hunnert Millionen Johr ...?
Dat — düchter ehr nu doch kloor to warrn, so wiet warr ik nimmer nich kåmen! See sä keen Woort — se neegt blots still ehr'n Kopp.
"All'ns utstiegen! Endstatschoon", dacht se truerig.
"Dat kümmt dorvun, wenn man nå de Sünn reisen will", sän de Blomen in'n Goorn.
"Dat is blots goot, dat Fru Sünn nich op dat Lüüchtöl töven bruukt", meen ok de Snittlook. Åvers de Sünnenbloom geev dorop keen Antwoort, see stünn doch wiet över de annern Blomen, wat se nu eerst marken dä. Åvers see kunn sik gor nich doröver freuen un dacht blots, of se sik överhaupt nochmål mit dee ünnerhooln kunn. Am Enn stünn se noch so dor, as een, dee sik recht, recht wat schåmen dä.

Wat keem dor mitt'nmål Wittet, Zortet, Duftiget dörch de Luft trocken? Nähm de truerige Bloom in den Arm un hüll se een'n Ogenblick in een lüttje Wulk in, so, as en Modder ehr Kind woll mål 'n Ogenblick mit de Schört todecken deit?
Dat weer de Lokomotivenrook. "Du bruukst di nich to schåmen", sä de Rook. "So as di geiht dat all de Sünnenblomen! Lååt se dor ünnen rohig lachen, dee verståht dat nich beter. Denn all de Sünnenblomen wüllt bi de Sünn Besöök måken, åvers de Weg is eenfach to wiet för ju!"


8.9.2019


na baven