Modder Sünn ehr Kinner:
Glöhworm — de Nachtwächter

Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus—Dieter Tüxen

Een's schönen Åvends, dat weer nå 'n hitten Sommerdag, dor wull'n de lüttjen Dannenkinner gor nich inslåpen. Dat weer all heel düüster un sünst slepen se üm düsse Tiet all lang. Man hüüt harr de Muhme, de ole Tant vun jüm, ehr leve Noot mit dat Kruuptüüch. Eerst schimpt se ornlich, denn ruuscht se jüm 'n Weegenleed vör; åvers dat holp all'ns nix.

Glöhworm — de Nachtwächter

Vun't Dörp her klung nämlich wat, dat höör sik noch veel, veel schöner an, as dat Wegenleed vun de ole Muhme. So sööt verlockend klung dat un so fideel: "Hopp, hopp — bum bum — hopp tsching da, — tsching da dumm ..."

Wat weer dat denn doch blots? De Dannenkinner harrn sowat noch nie höört. Wat dat woll vun dat glänzende Ding herkeem, dat sik dor ünnen op de düüstere Wisch jümmers wedder in'n Krink umherdreihen dä?

Een markwürdige Åvend weer dat! "Hopp hopp — bum bum — hopp tsching da, — tsching da dumm ..." Wohrhaftig, dat klung doch so lustig, — so — so — na, — dat man kuum noch sien Wortelbeen in de Eer stillhool'n kunn, sonnern versöken müsst, se ruttotrecken, üm dormit to danzen. "Hopp hopp ...", ach ..., dat güng ja nu leider nich! "Bum bum ...", åvers sik de Twiegen recken un sik weegen un dreihen, dat kunn man. "Hopp tsching da, — tsching da dumm ..."

De lüttjen Dannenbööm deenerten un nickten un kicherten un zappelten vun båven bit nerrn in helle Pläseer. De ole Muhme sloog entsetzt de Twiegen zusammen: "Wat mååkt man nu mit so'n Krabauters?", froog se vertviefelt ehr Nåversch.
"Töövt Se man, bit de Glöhwörm-Nachtwächters kååmt, dee warrt all för Roh sorgen", sä de Nåversch.

Glöhwörm-Nachtwächters? Ooh weh, wat weer dat? Verfehrt helen de lüttjen Dannenkinner mit't Danzen op. Wieldat se ja anners üm düsse Tiet all lang slepen, harrn se bit nu noch niemals Glööhwörm to Gesicht kregen. De Nåversch harr dat nu åvers in een'n Toon seggt, dee wohrhaftig nix Godes åhnen leet.

Wiss weer dat sowat Ähnlichet as de Polizeideener ut't Dörp, dee hier dörch dat Holt güng. "De Glöhwörmchen-Nachtwächter wüllt wi hier all nich hebben", sä weenerlich een ganz besonnere Bangbüx vun lütte Dann.
"Dor kååmt se åvers all", sä de Muhme.

Wohrhaftig: Dor achter, in den düüstern Wohld, dor lüchte miteens 'n grönet Licht op. Dor noch een un wedder een! Ach du leve Güte, 'n ganzet Nest vun Nachtwächters keem dor schient's anrückt. Heel liesen kemen se ut den Wohld rut, huschten mang de Bööm ümher un lüchten bald hierhin, bald dorhen.

"Jaja", sä dor de Dannenmuhme, "dat is goot, dat See mål hierher in de Kinnerstuuv kåmen sünd, Herr Nachtwächter, dat is hüüt gor nich all in Ordnung dor. Schimpt Se man joo mål düchtig. Oder nehmt Se lever glieks 'n poor vun düsse Gesellschaft mit dål in't Dörp, op de Wache."
"Hopp, hopp — bum bum — hopp tsching da, — tsching da dumm…", klung dat in düssen Ogenblick wedder vun ünnen rop.
"Dat wär gor nich so övel", meen de lüttje Glöhworm, "wöörn sik all amüseer'n dor ünner, dat geiht dor hüüt fideel to."
"Worsoo dat denn?", froog de Muhme.
"Naja, irgendeen Fier is dat doch. Buden, een Karussel, Musik un ok 'n feine Danzflååg. Wi weern jüst dor."
"Ach du leve Güte!", reep de ole Muhme füünsch, "ja, wenn sogor de Herren Nachtwächters all so'n Kreihenschiet in'n Kopp hebbt, wat schall denn blots ut de Ordnung warrn?"

De lüttjen Dannenkinner åvers weern hellop begeistert. "Vertellen, vertellen!", repen se un zappelt all wedder mit de Twiegen vör Ungedüür. "Wat is dat, wat dor so glänzen deit un sik dorto jümmers in'n Krink dreiht?"
"Dat nennt sik Karussell", sä de lüttje Glöhworm, "dor sünd Wågens op un Scheep un Peer ut Holt."
"Ut Dannenholt?", froog åhnungsvull entzückt foorts een vun de Dannenkinner.
"Dat weet ik nich so genau", meen dor de Glöhworm, "åvers dat Lüchtende, wat ji dor seh'n köönt, denkt blots: Dat sünd all Riesenglöhwörm." He meen nakloor de velen Karusselllichten.

"Ja, åvers, noch veel schönere Glöhwörm sweevt över den Festplatz un över de Danzflååg. Heel prachtvull bunt, root un blau un geel, un ok noch mit Blomen bemålt. Egenoordig åvers is, dat se gor nich flegen, sonnern ganz still ståht. Ik müch geern mål weten, wat't för'n Sort is." Düttmål meen de Glöhworm die bunten Lanteern, de dor överall ophangt weern.

As se vun so'n Herrlichkeiten hören dän, kregen de lüttjen Dannenkinner nakloor allergröttste Lust, sik op den Weg nå den Festplatz to måken. Heemlich versöch hier een un dor een, wat sik nich doch die Wortelbeen ut de Eer trecken leten. Man dat güng nu mål nich.
See müssten sik even dormit tröösten, sik all'ns Vertellen to låten.
"Viellicht, wenn ji grötter sünd, kååmt ji ok mål hen", meent een lüttje Glöhworm, "ik heff vele Dannenbööm dor seh'n. Rings üm den Festplatz stünnen se ümher un keken över de Brederwand."
"Oder viellicht warrt ut jue Twiegen eenmål Girlanden un Kränz mååkt, soo as dee, mit dee de Festplatz un de Tanzbodden smückt weern", meen een andere.
"Oder, ünner Ümstännen mååkt de Timmermann ja mål 'n Danzbodden ut ju! Ik heff höört, dat dee ut Dannenholt mååkt sünd, evensoo as de Dische, de Bänk, de Brederwand un ok de Fåhnenstangen."

Wat doch 'n Barg vun Tokunftsdrööm för de lüttjen Dannenkinnerharten! Twoors: Een Danzbodden, op den jümmers blots mit de Fööt rümtrampelt warrt, dat weer ja nich sünnerlich beneidenswert. Åvers lustig müsst 't doch wesen.

"Hebbt ji denn ok danzt?", frogen de Dannenbööm.
"Na, un ob!", meen een Glöhworm-Nachtwächter, "un nich grååd mit de hässlichsten Deerns. Dat heet: Ik heff mi blots in ehr swartet Hoor sett. Åvers ik kann liekers seggen, dat ik mit ehr danzt heff."
"Dat is doch nicht to glöven!", suustert de Dannenmuhme ehr Nåversch to. Un beide schüttelt seehrs griese Dannenköpp.

Wer weet, wor lang dat Vertellen un dat Pläseer in de Kinnerstuuv vun den Dannenwohld noch so wiedergåhn weer. Åvers endlich besunnen sik de lüttjen Glöhwörm-Nachtwächters doch op ehr Amt. Se sän to de Dannenkinner, dat se nu op de Muhme hören müssten un heel fix intoslåpen harrn, dat worr hoge Tiet. Nå 'n lütte Wiel wullen se wedderkåmen, nå't Rechte seh'n; un dat denn holp ok!

Markwürdig åvers: Miteens weer de Musik dor ünnen ok gor keen Danzmusik mehr, sonnern 'n Slååpleed. Heel suutje un heel liesen klung't blots noch: "Hopp, hopp — bum bum — hopp tsching da, — tsching da dumm." As de Glöhwörm-Nachtwächters nå 'n gode Veerdelstünn wedder anhuscht kemen un mit seehrs grönen Lanteern nochmål inkeken, dor weer ok nich een eenziget Dannenkind mehr wåken. Åvers een dorvun, dat swung in'n Slååp jümmers een'n Twieg hen un her; dat drööm seker vun 'n Fåhnenstang. Un een weer dorbi, dat reck un streck sik, as wull 't över wat wegkieken. Un een, dat dreih sik jümmers heel verdächtig nå rechts un nå links. Wat dat woll jüst an den Danzbodden dacht oder an dat Karussell?