To weeten kriegen

— Oostfreeschkes Platt —


Vandoach will he dat to weeten kriegen. He hett sükk ganz fast vöörnoahmen, nich intoschloapen — bevöör he hüm nich sehn hett. Jeder Oabend, wenn dat noa d' Äten son bäten schummerdüster wuur, denn sää Mama to hüm: "Peter, dat word Tied. Dat Sandmännchen kummt glieks. Und du büst noch nich up Bäed. Man gau hen to waschken, dormit du ok rein büst, wenneer de Sandkeerl kummt — und denn in d' Nüst!"

Jeder Oabend leech he in sien dicket Küssen un luur dorup, dat he wat to sehn kreech. Un jeder Mörgen, wenn he sükk de Schloap ut de Oogen reef, denn wee he up sükk sülvst rein düll, dat he wäär niks dorvan mitkrägen har. He har all moal to sien Mama sächt, see schull hüm doch blods woak moaken, wenn dat Sandmännchen keem.

Sien Moderke har hüm wiesmoaken wullt, dat de Groten de Sandmann nich sehn kunn'n, wiel see woll aal allmoal Löägens vertellt harn in hör Lääven. Blossich Kinner, solaang see de Woahrheit särgen, köänt hüm sehn.

Nu har he rein en schlechted Geweeten. Sied een poar Doagen wee he an Sinneeren, ov he allmoal wat anners vertellt harr. He wee mit sükk sülvst eenich wurd'n, dat he woll moal so 'n bietje an de Woahrheit vörbilopen is — man loagen harr he wiers noch nich!
So muss dat doch mit de Düwel togoahn, wenn he de Sandkeerl vanoabend nich to Gesicht kreech!

Ut Opoa sien Piepenbüdel har he sükk noa d' Middachäten twee Rietzstikken stiebitzt — dat tellt joa woll nich as Löägens. Opoa har dor niks van mitkrägen. De leech in sien Koamer up dat Kanapee — un schnurk as en Ülk.

Wat he mit de Rietzsticken wull? Wenn hüm allmoal sien Oogen vöör Schloapichkeit tofalln wull'n, harr Opa foaken sächt, he schull sükk man Rietzstikken tüschen de Oogendekkels klemm'n. Denn bleeven de oapen.

Villicht hulp hüm dat vanoabend joa. He wull doch man blods eenmoal dat Sandmännchen sehn, dat he in de Lütji School vertellen kunn, wo de Keerl utseech. Van de anner Kinners har noch nie nich een dat Glükk hatt.

He leech up Tied in d' Butz un streng sükk ganz düchtich an, nich wegtonüsseln. Mörgens woakt he up — mit in beid Füüsten een Rietzstikk — un nähmt sükk ganz fast vöör: Vanoabend will he dat oaber endlich to weeten kriegen.


Text: Ewald Eden
Biller: Kensise Anders
De Biller kannst per Klick vergröttern!

22.6.2014


na baven