Brummi

— Oostfreeschkes Platt —

Lesen deit Ewald Eden in oostfreeschkes Platt.

Achter Hannis Koamerdör wee de Welt nich mehr in Örnung. Sied dree Doach leech Brummi to Bäed.

Ji weeten nich well Brummi is? Brummi is Hannis Dukelteddy.

See kunn man jüüst "Mama" särgen, dor leech he all bi hör in d' Bäed. Bevöör see up de Welt wee, har he all füfftich Joahr bi Oma Plüsch woahnt. Oma Plüsch, dat wee de Mama van hör Mama.

Plüsch — dat har Papa dorbi sett. Wiel — see har joa twee Omas. Papas Mama dat wee Oma Suus — de woahn in Hambörch, un wee jümmer so flink mit hör Auto ünnerwäägens.

Oma Plüsch — de kunn Hanni sükk gannich anners vöörstellen as in hör lüütji Huus glieks achtern Diek — fief Minüten bit noa de Schlüüs.

Fröher har Opa de Schlüüs up un doal dreit. Wenn de Scheepen noa See to wullen. Opas Hart gung denn stilkens mit up de Reis.

Sietdem he vöör Joahren an Bord een Been in de Ankerwinsch van sien letzd Schkipp loaten har, kunn he nich mehr noa See to foahren — dat har hüm bold dat Haart broaken. An de Schlüüs seet hüm denn nu Dach för Dach noch so ‘n bäten de Röäk van Pikk un Maschin'nölich in d' Nöäs.

Dat is de Schlüüs

In Sömmerdach bi Opa boaben up de Schlüüs sitten un de Scheepen noakieken — dat wee jümmer dat moiste för Hanni wäst — för hör un för Brummi.

Brummi har dat joa aal mitbeläävt. Un nu — nu leech he sük in d' Bäed boaben in Hannis Koamer. Sied dree Doach kunn he nich mehr schnakken. Dat wee wat eernsthaftiges — heel gewiß. Dat wee anners as anners. Wo heet dat doch noch glieks, wat Opa ov un to moal har... richtich — Zipperlein.

Joa — Zipperleins, de har Brummi ok woll moal, dat kunn man denn düdelk sehn. Moal har he een Aarm uthoakt, moal keek he mit een Ooch ‘n bäten scheef över de Nöäs — oaber wenner see denn mörgens upwoak, denn wee he meest wäär gesund. So to särgen över Nacht genesen – so hett de ole Huusdokter Cloasen moal to Hanni sächt.

Dokter Cloasen

Dit wee oaber wat anners.

See har hör Brummi all Böstwikkels moakt un koole Ümschlääch üm de Hals lächt — an d' Hoostensaft hett see hüm rüken loaten — niks van dat hett hulpen. See is rein vertwiefelt. Opa hett all sächt, dor helpt säker blossich noch dat Sükenhuus. Oaber Brummi is joa nich in d' Versäkerung — un Sükenhuus is düür!

Dree Doach licht he nu all to plieren — un is niks bäter worden. So geit dat nich!
See gript hör Spoardöös, näämt Brummi in d' Aarm — un suust noa ünnern.

"Mama, Mama — wi mooten mit Brummi in d' Sükenhuus – de Doalers dorföör hevv ik hier!"
Hör Moder kikkt eers ganz verdreit — denn geit hör een Lüchten dör de Kopp. "Na denn willt wi man glieks los."

De beiden rin in Papas Auto. An een Huus mit de groode Upschrift Puppenklinik moakt Voader Stopp.

Brummi word inläävert — de Spoardöös ok — un mörgen köänt see hüm denn wär ovhoalen. Hett dat Maidje in dat witte Kleed sächt.

Hanni kann gannich ovtöven, dat dat Mörgen word. Endlich is dat so wiet. Brummi is wäär so plietsch un vergnööcht un brummt wäär so, as wenn he nie nich sük wääsen is.

Dat sünd hör de Spoargröschkes weert wääsen. Doch wat is dat? See kricht een krägeln Brummi wär — un hör Spoardöös ok. Un de Spoardöös is nu noch een Ennen schwörder as güstern.

"Kiek moal", sächt de Dokterschhülp, "dien Brummi hett vandoach so vöäl sungen, un aal Lüü, de dat höört hevvt, hevvt dorföör betoalt. Dorbi sünd een büld mehr Doalers rinkoamen, as dat Kureern köst hett."

As see dat to Hanni sächt, kikkt dat Froonsminsch in dat witte Tüüchs ok so een bäten plietsch över de Näes — netso, as wenn Brummi sien Zipperlein hett.