Up unsen Weg na de anner Wisch kemen wi över
enen olen Buurnhoff.
In enen Hundezwinger leeg de Hoffhund up de
Luur.
As he uns wies wöör, bell he böös luut.
Bell ruhig, du kannst us nix doon! Büst
achter Trallen, wilde Hund!
Achter dat Buurnhuus weer de Swienstall. De
Döör stünn wiet open.
Ut de Döör kemen mit luut Grunzen
un Quieken...
... luder lütte Farken!
|