Ik bün de Steen
|
Ik bün de Steen. Ik glööv nich an dat Uperstahn. Ji seggt Erosioon Wat weit' ji denn schonst, de ji so Asch to Asch, dor sünd wi gliek, Ik bün de Steen, ik glööv nich an dat
Uperstahn
Ik bün de Steen, segg, is de Doot nich seker
naug? En ganz eenfach Upgaav för mi as Steen. Dit Lock hett woll en rieke Minsch to eigen. Doch Dor marscheert nu noch up Wachtlüüd! Wat
schall de Tüünkraam. So en' Platz as ik hett nüms: Ik kann Ik bün de Steen. Ik glööv nich an dat
Uperstahn. Ich bün de Steen. Dat ward nu Nacht, doch holl
So en' Platz as ik hett nüms: Ik kann Up eenmaal ward't Licht un up de falsche Siet, Ik bün de Steen. Ik glööv dat nich. Ik bün de Steen, de Johrdusende heff ik seihn,
allens, Dat Licht, mit eenmaal warr ik HE tridd na buten Ik bün de Steen. Ik glööv dat nich, ik glööv!
|
Wi dankt vun Harten de Evangelisch-Freikirchliche
Gemeinde Dortmund Huckarde,
dat ok wi över de Wöör "Ik bün de Steen" nadenken köönt. De Meditatschoon hett Rudi Witzke in't Plattdüütsche bröcht. Vun em sünd ok de Digitaalbiller. 16.4.2006 |