En Schipp geiht up de Reis …

vun Rudi Witzke


Vun dit un dat snackt heff ik.
Snackt vun de Tieden, de gahn
un nienich wedderkamen,
dröömt noch eiß de Drööm,
de wiet trüch hinner gistern,
vun Nevel-Klatten verwischt
un doch nah, to'n Griepen.

Winnen drögen se wiet foort.
Trüch bliev ik, sitt hier,
schriev vun Lengen, mark fuurts,
dat ok schreven Wöör
nich mihr sünd as'n Blatt,
dat de neegst Süüdstorm halt.


Hansekogge. Foto vollwertBITT/Wikimedia Commons

Allens vergeiht, allens verweiht.
Maleiß ok uns Ierd.
Maleiß uns Maand, uns Sünn.
Allens findt trüch to't Woort,
dat weer vör alle Tieden.
Un dat is, wat nüms ward weiten,
wat nüms nienich kann ahnen.

Nu aver: Sien Woort,
dat weer, dat is,
dat blifft!
Und dat is dat Wunner:
Wi en Deil dorvun!
Dat is förwißlich wohr.

Ok dien Woord
verstah ik, kümmt und blifft bi mi.
Un nu gor an Pingsten
geiht keen Woord verlorn.
Se seggt: De Hillig Geist
dörchweiht uns all.

Di un mi
un wi verstaht uns.
Un de Kogg
driggt uns as Gemeind
so lang ditt Grote Wader
un dat gräune Land uns Tohuus.

Dat wees Dank.
Laat uns dat plegen
un mööglichst vele Daag
Pingsten sien,
dat wi uns jümmer bedder
verstahn.


8.6.2014


na baven