De Adler

vun Karl-H. Sadewasser


En Minsch findt en Ei ut'n Adlernest un leggt dat en Höhnerkluck ünner. En lütt Adler krüppt mit de Küken ut sien Ei un wasst mit ehr in'n Höhnerhoff up. He kratzt in de ehr Ort na Wörm un gackert so as de jungen Höhner.

Af un tau böört he sien Flüchten hooch un hüppt dorbi n' bäten vun Flach tau Flach. Blots in de Oort hett doch en Küken tau fleigen. De Johr vergahn un de Adler warrt siehr olt.

Een Dag süht he einen groten Vagel över sik an'n Häben fleigen. Ganz ruhig un ahn Meuh schweevt de ünner de Wolken lang. Dor fraagt he sien' Naver: "Wat is denn dat för en Diert?"


"Ik, en Adler?"

"Dat is en Adler, de is König vun all de annern Vagels", seggt de. "Aver reeg du di man nich up. Du un ik — wi sünd vun'n anner Ort." De Adler up'n Höhnerhoff dach dor nich wierer an den frien Vagel hoch baven an'n Häben. He stürv un dacht bet tauletzt, he wier en Küken up'n Höhnerhoff.

In mien Weisheitsgeschichtenbauk is tau uns Geschicht en Minsch upteikent. Up sienen Rüüch süht man twei grote Flüchten. Aver de sünd mit en groot Schlott fast tausamen schlaten. Un de Minsch kiekt wat sehnsüchtig na baven.

So sünd wi Minschen ok öfters anbunnen an uns Traditionen un an dat, wat man nich deit. In DDR-Tieden sünd vele vun uns vun en Leven mit Gott un sien Kirch afkamen un bleven bet hüüt dorbi. Ok religiöös Vörschriften un politisch Programms köönt Minschen fastbinnen un inengen.

Man Paulus hett beläävt, dat en Minsch ümmer werrer nieg anfangen un na baben kamen kann. So steiht in sien Galaterbreif tau lesen: Jesus hett uns frie maakt.

Dorüm staht nu fast un laat juuch nich werrer Sklavenkeden anleggen.


30.12.2012


na baven