Passion 2024
Oostern

vun Marlou Lessing

Ut Dood warrt Leven — för annere; dat is ok in de Natuur so. Man in Gotts Riek leevt ok dat Saatkoorn, dat sik oppert hett, wieder: Dat leevt nieg dörch sien Opper.

Un Gotts Riek is al hier.

Christus seggt: Ik weer dood, man süh, ik bün lebennig vun Ewigkeit to Ewigkeit un heff de Slötel vun Dood un Höll in mien Hannen.

Offb. 1, Vers 18
Wekensprook för de Week na Oostern 2024

Nu is Jesus operstahn. Dat is en Geschenk för uns, de Grund vun uns jümmerwähren Oosterfreid. Gott wiest uns: De Dood un de Höll sünd nixhaftig gegen mien Gnaad un Leevde.

Nödig weer dat nich west. Wi harrn dat ok so glöövt. Oder nich? Gott mutt uns doch nix bewiesen. Jesus harr uns vör sien Krüüzigen al sien Bott geven — uns seggt, woans wi leven un hanneln un beden schallt. Un dat Gotts Leevde un Vergeven grötter sünd as uns Slechtigkeit un Swackheit. He hett uns jümmers un jümmers wedder seggt: Förcht sik nich! Dat mutt doch langen, oder? Müss he uns noch sülven bewiesen, dat de Dood wirklich nixhaftig is? Harrn wi so lütten Gloven?

Mit sien Leven hett Jesus ok wiest, dat Goodween wichtiger is as Starkween. De Pose vun'n Triumphator weer gor nich sien. Man liekers schenkt he uns Oostern: dat Operstahn. Wi dröfft em sehn. Lebennig. Ok de swackste Gloov kann nu Vertruun faten.

Nu mutt sik wirklich nüms mehr förchten.