Rouladen un Rosenkohl

En Ballaad vun Addi Kahl

De Rouladen sünd al dor

Dor seet he nu in de kommodige Köök as ’n arme Tor,
denn sien Wief harr mit em weller bannig wat vör:
„Hüüt an Avend, mien leve Mann, hebbt wi ’n Barg Gäste!
Hest du dat ümto vergeten? — Un dor serveert wi blots dat Allerbeste.

He ahn legen Kraam, sööh de dree groten Tüten vull Rosenkohl.
Se lach: „Du hest doch bestimmt nu all de Büx vull?
Dat Gemüüs passt wunnerboor to uns Rouladen, dat mutt bi uns sien,
un du hest man blot de Opgaav, dat Rosenkohlgemüüs akraat to befrien
vun Butenbläder un Schietkram, bit se blank un schier
un fardig in ’n Kookpott sünd. — Du bliffst hüüt maal to’n hölpen hier!“

He nickköpp, begünn vertwiefelt bi den groten Hupen Rosenkohl
de Butenbläder aftostriepen un harr all balden de Snuut bit baven vull,
denn jedereen, de so’n Barg Rosenkohl pellt,
kann wiss naföhlen, wodennig so ’n Ansinnen Mannsminschen quält!

Ach, un Fruunslüüd quäält dat etwa nich, oder?! Se jammert bloots nich so veel!!

Nagraad twee lange Stunnen harr he den Rosenkohl schier un blank
un de swiensplietsche Idee: „Du Mieke, jichtenswo föhl ick mi beten krank!“
Mit ’n lütten Grienscher sööh sien Wief em teemlich spöttsch an:
„Dummtüüch, mien Schieter, glieks kümmt de Kohlrabi un de Wöddeln ran!“
Mit groten Swung wucht se op’n Disch ’ne bannig riesige XXL-Aldi-Tüüt
mit ’n Hupen Gemüüs. — He dach blot noch: „Oh Gott, wat för ’n Schiet!“
He waag noch de Fraag: „Dat allens schall ick ok noch maken?“
De Utdruck in ehr Snuut weer kloor: „Dor kümmt noch’n Barg anner Saken!“

O nee! Un Mannsminschen wüllt doch sowiso bloots Fleesch!

He dach för sik, dat so ’n Kökenarbeit för ’n Mannsbild eenfach nich dögen deit.
„Sportfeernsehen“ in de Glotze toböverst in sien Wunschlist steiht.
Ehr Blick spröök Bännen: „Du Fuuljack!“ — Un he harr ok fuurts begrepen:
Du liggst totaal dorneven in ’t Gemüüs-Rönnen — Football kannst du vergeten!
„Un denn ok noch glieks twölf Besökers, wat glöövst du, wat de all so eten?“
Ok ehr neegsten Würr hebben bi em as ’n Nackenslaag seten:
„Nu slaap nich in, dreih di maal beten fixer, so as fröher mit mehr Swung,
ansünsten kümmt dat Eten villicht noch to laat op all de Besökertung’n!“

Football löppt al lang in de Glotze! Hm, kannst mit sowat Football speeln?

Naja, bi ’t Wöddeln-Afschrapen güng dat all ornlich ’n beten beter!
Dat ganze lütt snieden! — „Mann, nehm doch dat brede Metz, du Schieter!
Un denn de Kohlrabi dor, de kümmt na ’t Afspölen dor achtern in ’n linken Pott!“
De Sweet brenn em in de Ogen dorbi, lööp vun sien’ n natten Kopp —
un siene Fru sööh he as ’n Eekkater dörch de kommodige Köök hetzen.
„Mann, de Sliepsteen liggt dorachtern in de Schuuv för ’t Metzen-Wetzen!“

Mit sowat schon ehrder!!!

Denn meen sien Fru mit Tranen in de Ogen bi ’t Zippeln-Afpulen:
„Semp, Tomatenmark un Bacon musst du ok gliek ut’n Kökenschapp halen
un naher de Teenstochers plietsch dörch de Rolladen boren vör ’t Anbraden!“
— Un hier kööm nu de Punkt, ehr würklich maal as Ehemann to raden:
„Dat neegste Maal gaht wi aver levers weller in en Lokaal!“
Ehr vertruute Snuut würr jichtenswo so gediegen iesig op’nmaal:
„Wenn du wieter so rümnödelst, dat segg ik di hier hüüt in ’t Oog,
denn verlaat ick fuurts uns Köök, du Fuulpuup! — Genoog is genoog!“

Mit sowat nich...

Naja, so na ca. fief Minuten versööch he denn ehr vertracktet Swiegen
mit irgendeen nette Entschulligung wedder graad to bögen!
Un dat man sik as Mannsminsch doch ok maal ’n beten vergaloppeert
un ok maal een Lööv för se över de Lippen kriggt un sien Köösch hofeert.
He versööch dat denn nu, mit Smuseree un in versöhnliche Toon
ehr to verkloorn: „Spatzilein, ick heff allens fardig schoon!“

Blot, dat güng totaal dorneven un sien Sport-Glotzeree weer in wiete Feern.
Se anter ahn jedeen Humor: „De Kantüffeln för uns Gäst harr ik ok noch geern!
Mien Gott’, Schieter — du musst düsse Kökenarbeit doch blots hüüt maal maken
un as ewig plaagte Huusfru weet ick, dat maak ick „mit Links“, düsse Kökensaken!“

...o nee, un dat gifft so veel dorvun!

Nu endlich, — ut de Backröhr steeg de leckerste Rolladenröök op:
„Balden hest du dat schafft! — Haal blot noch de Wienbuddels ut ’n Keller rop!
Un du dörvst den „Jubi“ nich vergeten, för de Besökers ornlich schöön köhlt."
— Den “Jubi“ bruuk aver he nu ielig’n, üm sik wedder as ’n Mannsminsch to föhl’n.

Op’nmaal de Husdöörklingel! „Stünn etwa all eerste Besökers vör de Döör?“
Sien Fru sääh basch: „Gah maal nakieken, wer veel to frööh mit de Klingel stöört?“
„Dat is blots uns Naber, wi schöllt hüüt an Avend maal beten na ehr Oma kieken!"
Un he dach vertwiefelt: „Gifft in ’t Leven villicht noch mehr as vulle Rosenkohltüten?“

Also Oma harr dat mit den Rosenkohl ruckzuck henkregen!
Un Kantüffeln pelln kann se blind!

Hier slööt he nu avers sien’n Bericht!

Later sääh een Gäst: „Ju ’n Eten hett binah smeckt as’n Rezept vun Tim Melzer,
un segg an, Mieke — harrst du denn överhaupt bi ’t vele Gemüüs ’n gode Hölper?“

Bi de Fraag plier he toeerst sien Fru an un dorna all de annern söss Pantüffelhelden.
„Nee, nee“, meen sien Mieke mit Lachen in de Ogen, „ick mutt graadto vermellen,
mien Mann weer hüüt as Hölper in de Köök, ohn Knurren un Murren — eenfach dull!“
In ’t Radiosender klüng bi ehr Lööv över em ’ne truurige Klaveersonate in Moll.

Un lecker is dat doch...

„He hett sogoor denn Feernseher mi to Leevde utlaten un gor keen Football schuult
un sik friewillig, ick segg dat hier geern, mit grote Freid an de ganze Kökenarbeit truut."

Humor hett de, de liekers lacht —
un he hett ok lang’n över Miekes Lööv nadacht…