Womit dat Öllerwarrn anfangt vun Günter Schiller Een Doogs droopt sik twee öllere Mannslüüd, de sik lang nich sehn hebbt. No dat groote Hallo un Freid sik to sehn, no so lange Johrn, kümmt ok de Froog op, wo em dat so geiht, Familie un so wieter. De twee klöönten een beten över düt un dat, över de verscheden Soken, de een dat Leven opleggt hett, de lütten Zipperlein un wat so all'ns in de wiete Welt passeert, Football, Autos, wat de Keerls so snackt. Ok vun fröher, wo all'ns so veel beter wesen is. Denn seggt de een to'n anner: Nu fangt dat mit mi so langsom an mit dat Öllerwarrn. Mien Been un Arms ward jümmers stiefer, ok mit dat Eeten, so lala. Wenn ik so doran denk, wat ik fröher wegputzt heff! Dor bün ik mit een Seniorenteller hütigen Doogs tofreden. Mit een Ohr heff ik beten Malöör, dor verstoh ik nicht all'ns, wat de anner so snackt, ik glööv, mit een Ohr fangt dat Öllerwarrn an, aver dat anner, dat is kregel, ik kann dormit goot höörn. Snack doch keen Tüünkroom, seggt de anner Keerl, dat glövst
du doch sülben nich. Een Ohr alleen mookt di nienich öller.
Dummtüüch. Aber dor sitt keen Proppen vör, seggt de Wittkittel, dor kann
ik nix moken; wenn man öller ward, koomt dat vun sülven,
dat is de Natur, dormit mutt een mit leven. Medizin gifft dat nich
dor gegen. Dor mutt bald en Höhrgerät ran un dat utglieken.
Dor smustergrient he en beten un seggt: Tööv blots af, dat anner ward mit de Tiet ok slechter warden, kannst mi dat wiss glöven. Dor gifft dat keen Ophollen. Nee! Jo, un de Wittkittel hett recht beholen nu mutt ik seker en Hörgerät köpen. Kannst seggen wat du wullt, dat Öllerwarrn fangt mit een Ohr an! 12.7.2020
|