De Linkspotschen

vun Günter Schiller


Ik weet vun een, dormols bi uns in de Klass,
dat weer een Linkspotschen west, Peter Plass.
De Lehrerersch, de harr dat nich geern sehn
un harr em mit den Stock op de Poten geven.

De Tranen kullern em hendol,
un he meent, dat kann jo wohl nich angohn.
Ik kann nich molen ok nich schrieven.
Ik bün so, dat is mien Leven.

Mit de rechte Poot, dat geiht mi gegen Strich.
Mien Lehrersch, begriept dat nich?
Un haut mi mit den Knüppel ok halv doot.
dat geiht bi mi nie nich, nee, nee, saperloot.

Dat nutz em nix, links weer verboden;
man schrifft un molt mit de rechte Poten.
Un dat Enn’ vun düsse Geschicht?
Vun düssem armen linkspotschen Wicht?

He is nu groot, een staatschen Mann,
packt allns richtig, düchtig an.
Un dat nich bloots mit een Hannen —
nee, nu kann he dat mit beide Hannen.


25.5.2008


na baven