Keen Tiet is keen Lösung!

vun Wolfhard Sauerbrey

Mit twintig is he dör de School,
leevt bloots för sien Beruf,
kümmt avends kuum vun sienen Stohl,
Freetied — af inne Schuuv!
Dor is'n Deern, so glatt, so schier —
se möögt sik bannig gern;
se lengt sik so — weer he man hier!
Man he mutt jümmers lehrn.

So geiht dat, bet 'n annern kümmt
un sik de Deern as Leevste nimmt.
Nu truert he rüm, is argerlich —
keen Tiet is ok keen Lösung nich!

Mit veertig is he al total
ansehn un arriveert;
hett Kinner, dree; em is egal,
wat so mit jüm passeert.
Warrt Kinner ahn den Vadder groot,
un se vun em nix hört,
geiht för so'n Stoot dat eerstmal goot,
bet dat amenn malöört:

De een, de fixt mit Crystal Meth,
een steiht as Ladendeef vör't Brett,
un de lütt Deern geiht op'n Strich —
Keen Tiet is ok keen Lösung nich!

Mit sößtig, bannig estimeert,
un tweemal Vörstand worrn,
warrt interviewt he, fot'grafeert
vun achtern un vun vorn.
He is dorbi, wo man em kennt,
slaapt mehrstens in't Hotel,
Denn kriggt he Sucker, kriggt 'n Stent,
un denn, denn geiht dat snell:

Nu süht he in de Klinik sik
un fraagt verbaast: worüm jüst ik?
Mann! Dokter! Nich so tögerlich!
Keen Tiet is ok keen Lösung nich!

Mit achtig denkt, in'n Schummerschien,
he as so 'n flackern Lücht:
Weer dat mien Leven? würklich mien,
dat dor voröver tücht?
Ach, harr ik noch 'n beten Tied!
Ach, seten blangenbi
doch rechts mien Söhn! Dor links mien Deern
so'n lütten Stoot bi mi!

Heff ik keen Tiet mehr, mi to frein?
Wat kloppt dor an de Dör? Fründ Hein —
kaam rin! un maak dien lesden Stich!
Keen Tied — dat weer keen Lösung nich!