Spelen

vun Heinz Tiekötter

Dat Telefon bimmelt. An annern End is de Personolafdelung: "Dor stellt sik glieks 'n Herr Ahlers bi di vör. Geev uns Bescheed, wenn du em bruken kannst." Hannes Brackmann kunn grod noch seggen "Ik meld mi", dor keem all de Empfangsdaam mit 'n Mann in Sleeptau: "Beseuk för Se." Un se bliev stohn, of se woll wat wat opsnappen kunn. Hannes sien lange Blick un dat Swiegen moken ehr klor, dat se leddig utgohn würr. Denn begrööt Brackmann sien Gegenöber un stell sik vör: "Ik bün Hannes Brackmann un bin tostännig för den Verkoop." De anner lach em an un segg: "Dat fangt goot an, ik heet ok Hannes, Hannes Ahlers." Brackmann muster em gründlich, keek no siene Stebel, denn he meen, doran kunn man veel öber en Minschen rutfinnen — un seh 'n good antrocken Mann in sien egen Oller vör sik. De Mann harr ne angenehme, ruhige Ort un keek em liekut an. Bi 'ne Tass Koffie verklaar Brackmann sien Gegenöber, worüm he 'n goden Mitarbeiter söken däe. Nodem he öber Opgoben, Bedingen un dat Verkoopsrebeet Norderstedt snackt harr, wurrn se sik fix eenig. De Snack harr keen halbe Stünn duert. Denn geevt se sik de Hannen un wünscht sik gode Tosomenarbeit. Is jümmers good, wenn een vun Fack is un weet, worüm dat geiht, dach Brackmann. Kott un bünnig, dat gefull em.

An neegsten Sünndag mook Hannes Brackmann sik freuher as sünst op'n Patt. He wull as Eerste bi dat Musterhuus in Norderstedt sien, üm ruttofinnen, wat sien nee Mitarbeiter ünner "rechtiedig" versteiht. So keem he een halbe Stünn freuher an, man Ahlers weer all dor. Veele Beseuker kemen an düssen Dag nich, sik dat Huus antokieken, un so harrn de beiden noog Tiet, um öber de Firma, öber sik sülmst un öber Gott un de Welt to snacken. Dörch den Klöön mit Ahlers funn Brackmann gau rut, dat sien Gegenöber all betere Tieden beleevt harr. He hett mol 'n grotet Buünnernehmen in Bremen hatt. Dormit weer he in Konkurs gohn un nu wull he ganz vun vürn wedder anfangen. He mutt tovörderst Geld verdenen, säe Ahlers. De Banken un dat Finanzamt harrn em utplünnert. De Mann däe Brackmann Leed un so seker he em bi'n Afscheed siene Hölp to. Denn steeg he in sienen Wogen, üm wieder to de annern Musterhüser to fohrn. Op de Fohrt vergliek he Ahlers mit de annern Verkeupers un dach, dat he een goden Fang mookt harr mit den neen Mann. Ahlers kunn he as sien Stellvertreder opbuen.

Bi de neegste Verkeuperbesprekung hett Brackmann sienen Mitarbeiters den neen Kollegen vörstellt. Al hebbt se gau markt, dat mit Hannes Ahlers nu en Mitstrieder ut 'n annere Liga in de Mannschop komen is. Un den eersten Konflikt geev dat ook glieks. De mehrsten vun jem weern vun Menen, dat se all noog Lüüd weern un keen mehr instellt warrn müss. Ansonsten ward de Koken jümmers dünner. As dat denn aber dorüm güng, dat se mit achtein Verkeuper twintig Bustellen un Musterhüüser för de neegste Tiet to besetten harr, stunn keen vun de ole Mannschop paroot, twee Termine an enen Dag wohrtonehmen. Anners Hannes Ahlers. De säe, dat he Geld verdenen wull un twee Musterhüser em mehr Kontakte bröchen as een. He wull geern an Vörmeddag in Norderstedt un nomeddags in Quickborn Deenst moken. Brackmann feuhl sik in siene Ansicht to Ahlers bestätigt.

He un Hannes Ahlers weern wull doch ut'n anner Holt. De annern behannelten den neen Kollegen teemlich minnachtig. Brackmann harr ober nich den Indruck, dat Ahlers sik doran steuren däe. No'n Tiet stell Brackmann bi sik fast, dat he mit Ahlers Soken besnack, de he vördem alleen utklamüstert harr. De annern Mitarbeiters marken dat un dat hett jem nich so gefullen. So müss Brackmann sik 'n beten trüchnehmen or tominst de Quell för siene Entscheidungen bi sik beholln. Siene Gespräken mit Ahlers däen Brackmann good un den sien Saakverstand un de bedächtige Ort gefullen em. Lang duer dat nich un se weern sowat as Frünnen. Geev dat hen un wedder 'n Koopverdrag, den Brackmann sülmst afwickelt harr, so schreef he de Provischoon Ahlers good. As Verkoopsleiter sülmst to kassieren, dat hett Brackmann aflehnt. He wull siene Verköpers nich Konkurrenz moken.

Dat duer nich lang un se kemen ok mol privoot tosomen un besöchten sik gegensiedig. Ahlers leev privoot mit siene ehemolige Sekretärin Fro Anbeck in de Nordheid. Fro Anbeck harr Ahlers bi sik opnohmen, as siene Firma koppheister güng. Brackmann dücht, dat se wull all länger wat mit'n anner harrn, denn em full op, dat se Ahlers 'n beten anhimmel. Man dat weer nich siene Sook un güng em nix an.

Dat eerste Johr leep fix. Kott vör Wiehnachen keem Ahlers un vertell vun en groot Malöör. He weer bi Glatties mit sien Auto in Rutschen komen un harr nu Bang, dat de Versekerung nich betolen würr. Sien Wogen harr Totolschoden un he kunn nich na siene Musterhüser komen. He wüss obers all 'n Utweg. He kunn'n brukten Wogen köpen, man he harr nich so veel Geld op'n Dutt. Brackmann borg em veerdusend Mark. De sull he baldigst wedderkriegen.

1981 keem jemmer grote Firma in Trudeln. Brackmann wull dat Enn nich afteuven, scheed ut un stell sik as Mokler op egen Been. De Kontakte to Ahlers reten nich af. Brackmann harr jo noch Geld vun em to kriegen. As ok de Luft för Ahlers in de Firma dünner woor, hett Brackmann 'n goden Bekannten anropen, de harr dat Leit vun en annere grote Bufirma. Den hett he Ahlers as düchtigen Mitarbeiter anroden. Ahlers fung dor an un hett anfangs in de nee Firma gode Arbeit mookt. Vun siene veerdusend Mark harr Brackmann to düsse Tiet tweedusend trüch. Denn leet Ahlers jümmers weniger vun sik heurn. Dorför ober Ahlers sien nee Chef. Dat weer soss Moond loter, no dat he Ahlers bi sik anstellt harr. Anfangs harr he sik mol bedankt un seggt, dat he mit em 'n goden Verkeuper kregen harr. Nu ober weer he gnaddelig, denn dat geev Besweren öber Ahlers. De harr sik Geld vun Kunnen borgt un nich trüch betohlt. As de Chef dat heur, hett he sik in Bremen ümheurt un to weten kregen, dat Ahlers freuher veel in Speelbanken west is. Sien Bremer Gewährsmann vertell em, dat Ahlers siene Firma in Bremen öbern Deister gohn is, wiel he dat Geld verspeelt hett, op dat egentlich de Leveranten, de Banken, de Krankenkassen un dat Finanzamt Anspruch harrn. Ahlers weer'n Speler!

Nu weer Brackmann klor, dat he siene Forderung in'n Schoststeen schrieben kunn. Man ganz so eenfach wull he Ahlers dat nich mooken. Dorüm röppt he Fro Anbeck an un is bass erstaunt, as de sik mit "Ahlers" mellt. Brackmann hett ehr glieks froogt, of se nu verheirot sünd, un kreeg to heuern, dat se dwoors heirot harrn, nu ober nich mehr tosomen sünd. Brackmann mark, dat he un Ahlers all lang keen Frünnen mehr weern. Ansonsten harr de em jo vun siene Heirotsafsichten vertellt un villicht sogor inlood. Wat he op'n Hatten harr, wull Fro Ahlers weeten. Brackmann vertell ehr, dat he mit ehrn Mann doröber snacken mutt, dat he op siene tweedusend Mark teuvt, de he em lehnt harr, as de den Unfall mit sien Auto harr. Wat för'n Unfall, froog Fro Ahlers? Se leevt all gode tein Johr tosomen, man 'n Unfall hett Hannes Ahlers ninich hatt. Un denn vertell se noch, dat so veele Lüüd bi ehr anropen un no ehren Mann un no Geld frogen.

Nu wüss Brackmann, dat Ahlers em ornlich een ünner de West jubelt harr. He wull vun de Fro noch weten, wannehr he Ahlers andrepen kunn. Dat wull de Fro em nich seggen un se meen, dat se dat ok nich wüss. "Wat wull'n Se denn noch vun em?", froog se Brackmann. "Ik will em mi griepen, dor kümmt he bi mi nich mit dorch. Ik heff mol dacht, dat wi Frünnen weern!", geev Brackmann torüch. Ne Tiet lang weer Fro Ahlers still, denn hett se ganz liesen seggt, he sall sien Geld un sienen Arger man vergeten. All dat weer gornix in Vergliek to dat Leben, wat se mit Ahlers dörchmookt harr. Un se harr em ok vergeben. He weer keen slechten Minschen. He weer doch krank dörch siene Speelsucht. In de norddütschen Kasinos loten se em all lang nich mehr rin.
Brackmann kunn marken, dat se jümmers noch an Ahlers hangen däe. He wünsch ehr allens Gode un leggt nodinklich den Telefonheurer op. Speelsucht kunn 'n Minschen toschannen richten un de Lüüd üm em rüm glieks mit.

In Harvst leest Hannes Brackmann 'ne lütte Anzeige in de Gazette:

Hannes Ahlers
*1938 †1984
In Opdrag: De Rechtspleger