De
fiefunsöbentigste Geburtsdag
vun Stina Nissen
Dat is noch gor nich so lang her, dor harr uns Grootvadder de Ehr,
dat he sienen 75. Geburtsdag fiern kunn. Un dat in en fein Restaurant,
dat rundüm goot bekannt is, in en Dörp, dat ok rundüm
goot bekannt is.
Nu dörvt wi uns nich vörstellen, dat en lange Tafel indeckt
is, de leve Familie sitt brav na de Reeg an den Disch, as sik dat
höört, un ganz baben vör Kopp sitt de Hauptperson,
eben Grootvadder.
Nee, so nich.
Dat gifft vele Lüüd, de Grootvadder geern hebbt, un so harr
he ok en grote Gesellschaft inlaadt. Enen ganzen Saal hett he dorto
bruukt. To sien Gäst höört, versteiht sik, tovörderst
de Familie, sien Fru, sien Kinner, Enkel, Schwager, Neffen un so wieder.
Dat weren nu al vele Lüüd, de wat verteren wullen. Denn
kemen sien besten Frünnen, meist weren dat Ehepoore, dormit weren
dat nu goot dreemal so veel as de Familie an sik. Un all wullen se
eten un drinken. Denn harrn sik, dat is jümmers un överall
so, noch so allerhand Lüüd infunnen, Frünnen vun de
Frünnen, Vettern vun de Vettern, un denn noch en poor, de wat
vördragen orrer vörsingen wullen kennt hett de keen,
man goden Appetit harrn se all.
Wi Enkelkinner hören nu ok dor to, un wi harrn, wat dit Fest
angüng, so uns Bedenken. Wi harrn dat al en poormal beleevt,
woans sowat aflopen deit:
De Groten sitt stunnenlang bi Disch, drinkt Koffi orrer laat sik vun
den goden Wien naschenken un snackt över so interessante Themen
as: de Renten-Nullrunn, dat Weder, vun dat vörnehm Lokal, wo
dat den ach-so-dullen Seefisch-Maxitöller geven hett, de Vagelgripp,
de legen Navers, de jümmers in de Middagstiet ehren Rasen meihen
mütt, dat niege Auto, de unverschaamt düren Benzinpries,
un dat een unbedingt, dat is würklich nödig, Urlaub bruukt,
an'n besten up Mallorca orrer Teneriffa.
Un denn een kann sik blots wunnern findt se jümmers
noch Tiet, de leven Lütten leidig Fragen to stellen. Kannst up
wetten, se fraagt: "Na, wie löppt dat in de School?"
orrer "Helpst du dien Mudder düchtig bi de Huusarbeit?"
orrer dat kümmt bestimmt "Weetst du denn al,
wat du mal warrn willst?"
Wi
Kinner hebbt denn brav un nett Antwort to geven, still up unse Stöhl
to sitten, nipp un plietsch in de Gegend to kieken un dorbi wiesen,
wo goot wi ümgahn könnt mit Metz un Gabel.
Waagt mal een to fragen, ganz vörsichtig, "Mama, dörv
ik upstahn?" orrer "Wann geiht dat na Huus?", denn
kümmt, wenn dat goot geiht, en Blitzen ut de Oogen, un wenn dat
nich so goot geiht, denn höört man en energisch "Schsch!"
Dat bedüüdt denn "Gah mi nich up de Nerven, wees still!"
Dat mütt also jeedeen verstahn können: För Kinner
is dat nich licht, bi so en Fier recht vergnöögt mit dorbi
to sien. Uns wörr wiß wat anners infallen, üm all
de velen Stunnen rümtokriegen.
Mit so'n Gedanken kemen wi nu tohoop, man wi harrn uns afsnackt:
Wi wullen uns Mööh geven, denn dit weer doch Grootvadder
sien Geburdsdag.
Dat
duur ok gor nich lang, denn weer dat so wiet: De unangenehmen Fragen
wörrn stellt. All de Gäst hebbt uns fies utfraagt, ahn sik
to schamen, as dat bi jeedeen Familienfier is. Un wi hebbt natüürlich
en ganz fründlich Gesicht maakt. Wi harrn ok en beten Spaaß
dorbi. Lüüd, de wi noch nie nich sehn harrn, de vertellen
uns, se harrn uns doch letzt eerst drapen, un dor weren wi noch sooo
lütt west.
Uns Vörahnen weer also vull un ganz indrapen.
Un denn geev dat för uns en angenehm Överraschen: Wi harrn
dat al en poormal beleevt mit de Fierdagsreden: doodlangwielig, to'n
Inslapen, Geschichten ut de Steentiet!
Ditmal weer dat anners.
Mien frechfröhlich Vadder hett frank un frie över dat Leven
vun sienen "Dad" vertellt. Dor hebbt wi Enkel doch recht
wat höört vun unsen Opa. Hööchst interessant!
Wi hebbt nich wüßt, dat he mal en goden Boxer west is,
in de griese Vörtiet. Glieks stellen wi uns unsen Grootvadder
mit wallen witte Hoor in Shorts un rode Boxhandschen vör.
Orrer disse anner Geschicht: Up Grootvadder sien Grundstück,
hüüt wahnt wi dor, hett he mal wat anbuut, so richtig mit
Fundament un so. Un bi dat Graben hett he de Eck vun en olle Kist
frieleggt, mit Iesen beslaan! Villicht weer dat en Schatz?
Mag sien, orrer en Sarg? Man mit sowat harr Grootvadder nix in'n Sinn.
Dat Lock müß wedder dichtschütt warrn, anners keem
he mit sienen "Zeitplan" dörch'neen. Ja ja, en Mann
mütt sien "Prioritäten" setten! (Man nu hett mien
Vadder en Problem:
He hett groot Möh, miene Bröder dorvun aftohollen, mit Hacke
un Schüfel in unsen Goorn to buddeln...)
Dit un noch veel mehr hebbt wi höört un lehrt, un wi weren
uns achteran eenig, uns Grootvadder is noch veel interessante, as
wi dacht harrn.
Denn kemen noch so an fiev anner Reden vun sien Gäst, spaßig
orrer nadenkern, un all leten se Opa hooch leven, un all kemen to
den Sluß, uns' Opa is en Pfundskerl man dat hebbt wi
Enkel nu wirklich al wüßt.
Bi disse Vördrääg, dor weren twischendörch so
wunnerlich Töön to hören, gräsig, pienlich? Wat
weer dat? Dat Eten weer doch goot, de Maag kunn dat doch nich sien...?
Wi Deerns, vernünftig, as Deerns nu mal sünd, wi wüssen,
dat harr nix to doon mit den
Buuk. Wi keken bitterböös up uns' leven Bröder. Bi
de harrn sik Wienglääs anfunnen komisch, nich? ,
un nu weren se mit ehre Patschhännen dorbi, baben up den Rand
vun disse Glääs lang to rieben. Dorto keem, dat de Lüttst
vun uns Deerns en bannig hässlich Kuscheldeert in ehre Arms weeg,
dat luutstark an't Snorken weer. Un dat tosamen geev disse komisch
Musik, disse Töön, de de Groten nich düden kunnen.
Wi Deerns, ganz brav, hebbt versöcht, dat Konzert to stoppen
vergevens.
Man liekers, dit weer mal en Familienfier, de mi gefullen hett: Un
dat seggt ene Enkeldeern.
Düt Vertellsel keem 2006 ünner
de "Top 25" vun den NDR-Wettstried "Vertell doch mal",
de ünner dat Motto "De Familienfier" stünn
|